Gearriveerd!!!

Hoera, ik heb mijn eindbestemming bereikt. Ik zal nog wat moeten bekomen van die lange reis en denk er nu nog niet onmiddellijk aan om ervan te genieten, maar enfin het is  gelukt.

Zie hier ... dit was nu echt mijn laatste  druppel van dat vies spul. En ik zweer, ik raak geen druppel meer aan. Althans dat hoop ik toch. Van deze 'druppels' wordt men niet vrolijk, tipsy of zelfs een beetje babbelachtig. Je wordt er enkel moe en ziek van, alhoewel ik dat ook nog gehoord heb van ander door menig man of vrouw, afgezworen spul.
Gelukkig hebben ze ook veel goed werk geleverd en ben ik deze in plastiek zakskes verpakte vloeistof ook heel dankbaar.
Laat ze nu maar hun laatste werk verrichten en ik zal me vanaf heden concentreren op herstel en leukere dingen.

Ik laat jullie verder wel nog iets weten, maar nu ben ik echt aan rust toe.

Vele dikke knuffels en bedankt voor jullie kaarsjes vandaag hé!

Marleen

Teleurgesteld, ontgoocheld!

Mijn eerste behandeling hing aan een zijden draadje en ging op het laatste nippertje dan toch door na een griepje overwonnen te hebben. Hebben ze het met nu niet gelapt bij mijn laatste chemo? Met volle moed en in blijde verwachting plaats genomen deze morgen naast Marleen (ex-collega,  waarvan eerder sprake). Infuus geplaatst, bloed afgenomen en dan de resultaten afwachten. Rond 10.20 uur komt de oncologe binnen, ik verwacht van haar de volgende woorden : 'We gaan eraan beginnen ...'. Lap, neen de bloedplaatjes staan veel te laag en het wordt met een week uitgesteld.  Juist op dit moment belt Luc om te weten of ze al gestart zijn, dan kunnen we al een beetje het einde van de opname incalculeren.  'Kom me maar terug ophalen' was het enige antwoord dat ik kon geven. Ontgoocheld, het blèten dichter dan het lachen.
De volledige planning voor de volgende weken is door elkaar gehaald ... de opvang van de kindjes, het verjaardagsfeestje van Emile dat een week verplaatst werd en nu toch op het slechte moment komt.
Ik had deze morgen nog zitten rekenen wanneer ik terug over een toonbaar kopke haar zou beschikken, ook een week verder dus.
Moest me dit nu juist overkomen, nu het einde in zicht was, dit komt harder aan dan in het begin van de behandeling,  geloof me.

Gelukkig was Roos juist aanwezig om te starten met een gelaatsbehandeling en kreeg ik die nog van haar als troost.
Duizendmaal dank aan de mensen die hun vrije tijd spenderen als vrijwilliger!

Soit, niks aan te doen, we zullen proberen er het beste van te maken en hopen dat het volgende week wel doorgaat.

Snik, snik, vele groetjes,
Marleen

Laatste etappe

Hallo lieve volgers, ik ben er helemaal klaar voor. Morgen start ik met goed opgeladen batterijen aan het laatste traject van mijn reis. De 'onbekende' bestemming is in zicht. Het ziet er goed uit. De volgende dagen zal ik waarschijnlijk nog te maken hebben met een kleine tegensputtering van mijn carrosserie, maar wat wil je van deze 'oldtimer'. Alhoewel ik niet te klagen heb van mijn klassieker.
Samen met jullie en vooral dankzij jullie steun heeft mijn lichaam het niet aangedurfd om te falen. 'Ik kan dit niet' staat niet in mijn woordenboek. Pas op, ik beschik nochtans over een hele dikke Vandaele hoor.

Sedert gisteren ben ik nu ook nog de minder trotse drager van 2 koortsblazen op mijn bovenlip. Dat is lang geleden. Het zal een beetje te maken hebben met vermoeidheid de laatste dagen. Zie er komt toch roest op de carrosserie.

Tot een dezer dagen en alvast bedankt voor de ondersteunende berichtjes van de laatste dagen.

Dikke kus,
Marleen