Eerste na-controle

Goedenavond, mag ik nog efkens storen? Jullie spannende tv-avond onderbreken? Ik beloof, ik hou het kort.

Gisterenmorgen moest ik voor de eerste maal terug onder de scanner na de laatste chemotherapie.  Toch weer bang afwachten. Op de scan waren geen tumoren meer te bespeuren, wat fantastisch nieuws was. Er was enkel op de plaats waar die grote tumor zat een soort cyste van zo'n 10 cm waar te nemen opgevuld met vocht. Dit is mogelijks een soort wondvocht van na de operatie. Eerst was er nog enige twijfel over de aard ervan, maar enkele minuten later kwamen de resultaten van de bloedafname ook binnen met het verlossende nieuws dat de tumormarkers maar op 7, 7 stonden. Oef, wat een geruststelling!

Toevallig moest dr Watty gisteren nog langs in Antwerpen bij prof Tjalma en heeft ze mijn dossier aan hem voorgelegd. Zijn voorlopig verdict luidt: Verder opvolgen! Bij de volgende afspraak op 14 oktober wordt een echo genomen. Indien gegroeid moet er aangeprikt worden onder Ct-scan. Hoe dat in zijn werk zal gaan ???
Hoe dan ook, ik voel wel iets, maar ik heb er momenteel geen last van.

Sorry collega's, ik kreeg nog minstens huisarrest tot eind oktober. Dat zou dan toch moeten lukken zeker? Jullie krijgen dan een collega terug die alweer een jaartje ouder en vooral wijzer is. Hm, hm!

Voila, tot hier de laatste update.
Dinsdag zullen er weer hier en daar traantjes vloeien zeker? Kyara, Lobke, Louis en tanti Valerie moeten terug naar school, Emile en Thiebe terug nr de crèche,  Evelien en Henk terug aan 't werk ... en Claude die is het al terug gewoon, alhoewel die is maandag jarig en misschien zal hij nog het meeste moeten wennen. Weer een jaartje ouder, maar neen hoor, ik verklap niks. Enkel ... nog 2 jaar vóór de nieuwe voordeur.
En opa en oma .... die mogen uitslapen!

Dikke knuffel en lieve groetjes,
Marleen

Een half jaar, 6 maanden ....

Hallo lieve volgers, eindelijk ben ik hier eens terug.

Een half jaar, 6 maanden, 2 kwartalen, 184 dagen, ... van slecht nieuws, angst, ellende, vermoeidheid,  kotsmisselijk,  ziekenhuizen met bijhorende maaltijden en verfoeide flessen Leberg-water, baxters, bloedcontroles, emoties, afstand van collega's,  enz... zijn voorbij.

Het was eveneens een periode van 'geluk bij een ongeluk', herstel, ziekenhuizen met vriendelijke dokters en overbezorgd personeel, begrip, weeral emoties, heel veel steun van collega's, vrienden en familie, talrijke bezoekjes, een hele wand vol wenskaarten,  een zee van bloemen,  niet te vergeten oh zo verleidelijke chocolaatjes, massa's duimen, ook uit onverwachte hoek, een andere kijk op het leven en boven alles, het besef dat we meer moeten leren om te genieten.

Ik kijk met gemengde gevoelens terug op deze periode. Misschien wordt je wel uitverkoren om dit te mogen meemaken? Nu maak ik misschien een rare hersenkronkel, maar -weliswaar met deze positieve afloop- ik heb hier heel wat van op gestoken hoor. Zou ik het nog eens willen overdoen? Eerlijk gezegd, neen! Toch waren het geen verloren maanden en zal ik proberen om vooral het positieve eraan te blijven herinneren.

Na anderhalve week voor Louis en Emile gezorgd te hebben, was ik toe aan een weekje genieten van de zon en rust. Sedert maandag heb ik nu wel te maken met maag en darm problemen. Jammer, maar ik probeerde er wel het beste van te maken. Geplande bezoekjes heb ik niet uitgesteld en toch genoten, al lukt het eten me nog steeds niet goed. Al denk ik dat het nu toch wat aan 't beteren is. Ja, ge kent dat wel hé, van dat onkruid. Ik zal van een nog ongekende soort zijn, een soort waar  menig wetenschapper zich nog de kop over breekt. Of, .... ik maak mezelf het maar wijs, ben ik zo'n soort kruid met voldoende positieve eigenschappen,  dat het toch geduld wordt.

Nu kan ik starten met het wederopbouwen van energie en het kweken van een weelderige krullenbol.  Benieuwd wat het zal worden.

Ziezo, meer had ik niet meer te vertellen zeker? Enkel nog dit ...

Nog een goeie zondagavond en voor degenen die momenteel met verlof zijn "GENIET!!".

Smak, smak, smak!