Eindejaar

2015 ... een bewogen jaar, een jaar om vlug te vergeten of misschien om nooit meer te vergeten. Ik kies voor dit laatste. Ik heb in dit jaar heel veel liefde mogen ontvangen.
Echte vrienden bestaan en komen je tegemoet als het eens wat slechter met je gaat.
Een lach en een traan ... samen ertegenaan!

Ik sla de laatste bladzijde van dit jaar om met volgende tekst ....

Life isn't easy,
and never will be.
But always remember,
you've got some friends,
and one of them is ME!

Jarig

Hieperdepiep hoera, een gelukkige verjaardag Marleen !
Het is niet van mijn gewoonte dat ik zelf uitpak met mijn verjaardag,  maar dit jaar maak ik een uitzondering.
Vandaag was het toch één van de mooiste verjaardagen tot hiertoe. Niet dat er zo gefeest of gevierd werd, dat deden we zondag reeds, en we houden nog iets in petto voor het weekend.

Ik ben een trouwe Radio2-luisteraar en deze week hebben ze het over leven en dood. Er vielen me vooral een paar getuigenissen op van mensen waarin ik mezelf herkende. Het was niet bepaald het onderwerp waarop je om de haverklap een vreugdedansje plaatst. Het deed me wel beseffen wat een geluksvogel ik ben.

Van een geluksvogel gesproken ... werd ik vandaag toch weer niet verrast met een mooi boeket dat afgeleverd werd aan de voordeur. Weeral van die lieve collega's. Ik voel me echt geliefd hoor of zou het zijn zoals Luc grapte: 'Misschien zijn ze wel blij dat je er nog enkele maanden ziekteverlof bij kreeg?' Maar dat geloof ik niet!

Bedankt aan iedereen voor de talrijke wensen en voor de kaartjes.

Een supergrote knuffel en wel duizend kussen,
Marleen

Update

Zoals beloofd nog een kleine belangrijke update.
De tumormarkers zijn zeer goed,  slechts 6!
Oef, hoera, joepiejayeh, ...

Tot later, dada.
Dikke kus,
Marleen

Hier ben ik terug

Hallo iedereen. Lang geleden hé.

Vandaag moest ik dus terug op controle. Deze keer nieuwe locatie, andere campus. Efkens je weg zoeken en wennen aan andere gebruiken. 2 gekende gezichten van het "Stedelijke" daar ontmoet, de andere in witte schorten gehulden waren voor mij onbekenden. Niet dat ik er naar streef om alle leden van de "witte woede" onder mijn sociale contacten te voegen.
Ik wil wel verduidelijken dat ik niet de minste vorm van antipathie tegen hen koester, maar ik blijf liever op afstand.

Gestart met bloedafname en spoelen van het poortje. Daarna werd ik ter plaatse afgehaald en begeleid om een echo te ondergaan. De jonge heer vroeg mij: "Mevrouw, kan je stappen" "Natuurlijk kan ik dat"  "Ja maar, het is ver hoor!"  "We blijven toch, mag ik hopen, binnen Roeselare?"
Zeg, ik ben nog geen invalide hoor en lachen heb ik ook niet verleerd.
De vochtcyste is met een goeie 2 cm afgenomen en gelukkig niet gegroeid.
De resultaten van het bloed waren nog niet binnen, morgen meer nieuws.

Ik had gedacht om volgende maand het werk terug te hervatten. Dit wordt dus op aanraden van de oncologe met enkele maanden uitgesteld. Nog veel te vroeg en de winter staat voor de deur ...
Zo, dat was het dan voor vandaag en morgen zijn we er weer met de  volledige stand van zaken.

Lieve groetjes en dikke knuffel,
Marleen

Eerste na-controle

Goedenavond, mag ik nog efkens storen? Jullie spannende tv-avond onderbreken? Ik beloof, ik hou het kort.

Gisterenmorgen moest ik voor de eerste maal terug onder de scanner na de laatste chemotherapie.  Toch weer bang afwachten. Op de scan waren geen tumoren meer te bespeuren, wat fantastisch nieuws was. Er was enkel op de plaats waar die grote tumor zat een soort cyste van zo'n 10 cm waar te nemen opgevuld met vocht. Dit is mogelijks een soort wondvocht van na de operatie. Eerst was er nog enige twijfel over de aard ervan, maar enkele minuten later kwamen de resultaten van de bloedafname ook binnen met het verlossende nieuws dat de tumormarkers maar op 7, 7 stonden. Oef, wat een geruststelling!

Toevallig moest dr Watty gisteren nog langs in Antwerpen bij prof Tjalma en heeft ze mijn dossier aan hem voorgelegd. Zijn voorlopig verdict luidt: Verder opvolgen! Bij de volgende afspraak op 14 oktober wordt een echo genomen. Indien gegroeid moet er aangeprikt worden onder Ct-scan. Hoe dat in zijn werk zal gaan ???
Hoe dan ook, ik voel wel iets, maar ik heb er momenteel geen last van.

Sorry collega's, ik kreeg nog minstens huisarrest tot eind oktober. Dat zou dan toch moeten lukken zeker? Jullie krijgen dan een collega terug die alweer een jaartje ouder en vooral wijzer is. Hm, hm!

Voila, tot hier de laatste update.
Dinsdag zullen er weer hier en daar traantjes vloeien zeker? Kyara, Lobke, Louis en tanti Valerie moeten terug naar school, Emile en Thiebe terug nr de crèche,  Evelien en Henk terug aan 't werk ... en Claude die is het al terug gewoon, alhoewel die is maandag jarig en misschien zal hij nog het meeste moeten wennen. Weer een jaartje ouder, maar neen hoor, ik verklap niks. Enkel ... nog 2 jaar vóór de nieuwe voordeur.
En opa en oma .... die mogen uitslapen!

Dikke knuffel en lieve groetjes,
Marleen

Een half jaar, 6 maanden ....

Hallo lieve volgers, eindelijk ben ik hier eens terug.

Een half jaar, 6 maanden, 2 kwartalen, 184 dagen, ... van slecht nieuws, angst, ellende, vermoeidheid,  kotsmisselijk,  ziekenhuizen met bijhorende maaltijden en verfoeide flessen Leberg-water, baxters, bloedcontroles, emoties, afstand van collega's,  enz... zijn voorbij.

Het was eveneens een periode van 'geluk bij een ongeluk', herstel, ziekenhuizen met vriendelijke dokters en overbezorgd personeel, begrip, weeral emoties, heel veel steun van collega's, vrienden en familie, talrijke bezoekjes, een hele wand vol wenskaarten,  een zee van bloemen,  niet te vergeten oh zo verleidelijke chocolaatjes, massa's duimen, ook uit onverwachte hoek, een andere kijk op het leven en boven alles, het besef dat we meer moeten leren om te genieten.

Ik kijk met gemengde gevoelens terug op deze periode. Misschien wordt je wel uitverkoren om dit te mogen meemaken? Nu maak ik misschien een rare hersenkronkel, maar -weliswaar met deze positieve afloop- ik heb hier heel wat van op gestoken hoor. Zou ik het nog eens willen overdoen? Eerlijk gezegd, neen! Toch waren het geen verloren maanden en zal ik proberen om vooral het positieve eraan te blijven herinneren.

Na anderhalve week voor Louis en Emile gezorgd te hebben, was ik toe aan een weekje genieten van de zon en rust. Sedert maandag heb ik nu wel te maken met maag en darm problemen. Jammer, maar ik probeerde er wel het beste van te maken. Geplande bezoekjes heb ik niet uitgesteld en toch genoten, al lukt het eten me nog steeds niet goed. Al denk ik dat het nu toch wat aan 't beteren is. Ja, ge kent dat wel hé, van dat onkruid. Ik zal van een nog ongekende soort zijn, een soort waar  menig wetenschapper zich nog de kop over breekt. Of, .... ik maak mezelf het maar wijs, ben ik zo'n soort kruid met voldoende positieve eigenschappen,  dat het toch geduld wordt.

Nu kan ik starten met het wederopbouwen van energie en het kweken van een weelderige krullenbol.  Benieuwd wat het zal worden.

Ziezo, meer had ik niet meer te vertellen zeker? Enkel nog dit ...

Nog een goeie zondagavond en voor degenen die momenteel met verlof zijn "GENIET!!".

Smak, smak, smak!

Gearriveerd!!!

Hoera, ik heb mijn eindbestemming bereikt. Ik zal nog wat moeten bekomen van die lange reis en denk er nu nog niet onmiddellijk aan om ervan te genieten, maar enfin het is  gelukt.

Zie hier ... dit was nu echt mijn laatste  druppel van dat vies spul. En ik zweer, ik raak geen druppel meer aan. Althans dat hoop ik toch. Van deze 'druppels' wordt men niet vrolijk, tipsy of zelfs een beetje babbelachtig. Je wordt er enkel moe en ziek van, alhoewel ik dat ook nog gehoord heb van ander door menig man of vrouw, afgezworen spul.
Gelukkig hebben ze ook veel goed werk geleverd en ben ik deze in plastiek zakskes verpakte vloeistof ook heel dankbaar.
Laat ze nu maar hun laatste werk verrichten en ik zal me vanaf heden concentreren op herstel en leukere dingen.

Ik laat jullie verder wel nog iets weten, maar nu ben ik echt aan rust toe.

Vele dikke knuffels en bedankt voor jullie kaarsjes vandaag hé!

Marleen

Teleurgesteld, ontgoocheld!

Mijn eerste behandeling hing aan een zijden draadje en ging op het laatste nippertje dan toch door na een griepje overwonnen te hebben. Hebben ze het met nu niet gelapt bij mijn laatste chemo? Met volle moed en in blijde verwachting plaats genomen deze morgen naast Marleen (ex-collega,  waarvan eerder sprake). Infuus geplaatst, bloed afgenomen en dan de resultaten afwachten. Rond 10.20 uur komt de oncologe binnen, ik verwacht van haar de volgende woorden : 'We gaan eraan beginnen ...'. Lap, neen de bloedplaatjes staan veel te laag en het wordt met een week uitgesteld.  Juist op dit moment belt Luc om te weten of ze al gestart zijn, dan kunnen we al een beetje het einde van de opname incalculeren.  'Kom me maar terug ophalen' was het enige antwoord dat ik kon geven. Ontgoocheld, het blèten dichter dan het lachen.
De volledige planning voor de volgende weken is door elkaar gehaald ... de opvang van de kindjes, het verjaardagsfeestje van Emile dat een week verplaatst werd en nu toch op het slechte moment komt.
Ik had deze morgen nog zitten rekenen wanneer ik terug over een toonbaar kopke haar zou beschikken, ook een week verder dus.
Moest me dit nu juist overkomen, nu het einde in zicht was, dit komt harder aan dan in het begin van de behandeling,  geloof me.

Gelukkig was Roos juist aanwezig om te starten met een gelaatsbehandeling en kreeg ik die nog van haar als troost.
Duizendmaal dank aan de mensen die hun vrije tijd spenderen als vrijwilliger!

Soit, niks aan te doen, we zullen proberen er het beste van te maken en hopen dat het volgende week wel doorgaat.

Snik, snik, vele groetjes,
Marleen

Laatste etappe

Hallo lieve volgers, ik ben er helemaal klaar voor. Morgen start ik met goed opgeladen batterijen aan het laatste traject van mijn reis. De 'onbekende' bestemming is in zicht. Het ziet er goed uit. De volgende dagen zal ik waarschijnlijk nog te maken hebben met een kleine tegensputtering van mijn carrosserie, maar wat wil je van deze 'oldtimer'. Alhoewel ik niet te klagen heb van mijn klassieker.
Samen met jullie en vooral dankzij jullie steun heeft mijn lichaam het niet aangedurfd om te falen. 'Ik kan dit niet' staat niet in mijn woordenboek. Pas op, ik beschik nochtans over een hele dikke Vandaele hoor.

Sedert gisteren ben ik nu ook nog de minder trotse drager van 2 koortsblazen op mijn bovenlip. Dat is lang geleden. Het zal een beetje te maken hebben met vermoeidheid de laatste dagen. Zie er komt toch roest op de carrosserie.

Tot een dezer dagen en alvast bedankt voor de ondersteunende berichtjes van de laatste dagen.

Dikke kus,
Marleen

Terug de 'oude'

Hallo, hoi, hey, ik ben er terug en zoals ik beloofde ... met beter nieuws.
Sedert gisteren is het terug bergaf. Ik bedoel natuurlijk dat het beter gaat, bergaf met de misselijkheid, bergaf tijdens mijn rit.

Ik voel me meer en meer terug de oude van 3 weken geleden. Ja die van verleden jaar zal nog een tijdje op zich laten wachten.
Gisterennamiddag hebben we terug genoten van het gezelschap en de wateractiviteiten van Louis.

Vandaag kreeg ik 2 collega's op de cola-klets. Dat gaat altijd veel te vlug voorbij. Zo houden ze mijn zin om er terug bij te zijn op peil. Ik ben blij dat ik dit niet moest aflasten, alhoewel de deugnieten niet aan mijn lijn gedacht hebben. Ja, ze weten waarmee ze me in de verleiding kunnen brengen... een hele doos manons van L....... (geen reclame). Ik zal ervan genieten, maar met mate.
Merci ook collega's voor het zoveelste kaartje. Ik hou van jullie!
Ik verdien zoveel verwennerij niet.

Vele groetjes en dikke kussen aan iedereen.
Jullie doen me nog steeds plezier met een reactie, smsje, mailtje, fb-berichtje ...

Dag 7, nog steeds misselijk!

Hey, het is nu 14.00 uur.  Ik zit sinds 13.15 uur in het dagziekenhuis in afwachting van wat ze met mij van plan zijn. Ik ben nog steeds geobstipeerd en misselijk. Het 2de is waarschijnlijk een gevolg van het eerste.
Eerst radiologie van de buik, idd obstructie. Ik ga jullie de details besparen, maar iets voor 18.00 uur terug huiswaarts.  Nog steeds misselijk. Pas het portier van de auto geopend en terug met mijn hoofd boven de plantenborder. Lastig want ik kreeg deze morgen slechts een mini-sneetje geroosterd brood binnen.
Ondertussen is er reeds een week voorbij na de chemokuur en komt de laatste dichterbij. Ik zie er tegenop,  ik weet dat ik de moed niet mag verliezen en reden heb om optimistisch te zijn, maar nu is dat efkens moeilijk. Ik worstel met een flinke dip!

Zopas terug een poging gedaan om te eten .... een baby eet dubbel zoveel.

Zaterdag beloofde ik jullie nog beter nieuws, sorry, ik heb geen woord kunnen houden. Ik had het zo graag gedaan.

Raar toch die K..... van de ziekte zelf merk je niks, maar de medicijnen om ze te bestrijden, die leggen je plat!

Hop Marlene, hop Marlene, hop Marlene hoi!

XXX

Ziek, misselijk, ellendig...

Hoi, deze keer geen positief verslag van het halfrond.
Sedert gisterenmiddag voel ik me allesbehalve. Rond 16.00 uur gisteren heb ik me wat tot mijn bedstede gewend, wat helemaal niet van mijn gewoonte is. Ik moest ook geen eten en drinken zien. 's Avonds waagde ik me nog aan een yoghurt,  die op zijn beurt er terug uit moest voor het slapengaan en de rest vannacht.
Deze morgen is het nog geen haar beter. Last van vanalles ... constipatie,  stijve nek, misselijkheid,  moe, futloos.  Ik voel me een voddenpop! Buiten een paar teugjes water kreeg ik nog niets naar binnen en lig daar maar wat te liggen.

Het is 13.00 uur, Luc heeft ondertussen een koud schoteltje klaargemaakt. Geprobeerd, één hapje en ik heb er genoeg van. Degenen die mij goed kennen zullen weten hoe ziek ik me wel moet voelen. Het moment dat ik niks naar binnen krijg, dat zegt voldoende.

Bijna 18.00 uur. De dag is zo goed als voorbij, nog steeds geen beterschap. Een klein stukje meloen en enkele slokjes water, dit is het enige dat ik naar binnen werkte. Straks probeer ik een geroosterd stuutje met wat confituur of smeerkaas.  Ik hoop dat dit lukt en morgen kan het maar beteren.

Nu genoeg gevuld hier met klaagzang en ellende. Ik mag van geluk spreken dat het niet iedere keer zo erg was. Alhoewel dezen die hier niet mee geconfronteerd worden, die mogen pas van geluk spreken. Onthou dit voor de momenten dat je je druk maakt over 'niets'!

Saluutjes en de volgende keer zijn we er weer met beter nieuws. Beloofd!

Groetjes,
Marleen

Weer eentje achter de rug

Blijkbaar wordt er toch nog regelmatig hier een bezoekje gebracht. Ik kreeg zopas telefoon van een goede vriendin die zich al zorgen begon te maken of mijn voorlaatste chemo misschien niet doorging. Lief van haar om zo bezorgd te zijn. Foei van mij om jullie nog niet op de hoogte gebracht te hebben.

Ja hoor, die is zoals gepland doorgegaan. Het was wel terug 17.30 uur toen ik het daar mocht aftrappen. Ik voelde me gisteravond ook niet goed. Om 21.00 uur reeds onder de wol, maar ik vermoedde het al dat inslapen niet zou lukken. Ik was heel rusteloos en nerveus. Na 2 keer terug op te staan en echt vechten tegen de slaap, moet ik rond 23.00 uur toch ingedommeld zijn en dat hebben we dan getrokken tot 9.00 uur deze morgen. Toch een goeie tuk gedaan.

Deze is nu ook voorbij, nu een paar mindere dagen. Ik voel het terug aankomen. Daarna terug opbouwen naar de laatste trip van mijn reis. Allez, dat hoop ik toch.

Wat is er zo nogal gebeurd de laatste weken ...
De 2de week na mijn chemo had ik wat last van een darminfectie door mijn eigen dommigheid denk ik. Ik kon aan de proevertjes (olijven, zongedroogde tomaatjes en tapenade) op de markt in Oostende niet voorbijlopen.  Ik weet nochtans dat ik dit niet mag doen wegens gevaar voor virussen of bacteriën.  Mijn lesje heb ik nu wel geleerd.

Verleden vrijdagmiddag werd ik uitgenodigd op de 'lentemaaltijd' op 't werk. Na enige twijfel ben ik er op ingegaan, maar heb ervan genoten. Wat bijkletsen met de collega's,  das pas leuk.

Minstens eens per week krijg ik een bezoekje van vrienden of familie, zoals maandag ll kwamen een ex-collega (lees gepensionnerde) met haar man op visite. Ik wordt toch verwend hé. Ze bracht me zelfs een geluksbrenger mee.  Ik voel me vereerd.  Terug wat bijkletsen en .... ik heb er van genoten.

2 woensdagen naeen hadden we Louistje opgehaald op school en hij zou het rap gewoon worden. Gisterenmorgen was het eerste dat hij vroeg: 'Zijn we woensdag vandaag? Ja? Dan moet oma naar 't ziekenhuis hé en kunnen ze me niet ophalen vandaag!'
Beloofd vriend, volgende woensdag,  trouwens de laatste van dit schooljaar komen we je nog ne keer halen hoor!
Oma moet dan een beetje met hem spelen en als ik hem dan zeg: 'Oma kan momenteel niet lopen hoor', dan antwoordt hij: 'Je moet dan maar wat vlug stappen'. Voila, voor alles is er toch een oplossing! Schattig toch!

Voila zè,  ik had toch weer een hele boel te vertellen.  Moet ik eigenlijk wat meer doen hé, want velen missen mijn dagelijks praatje. Dat zal ik nu ook niet beloven hoor, maar misschien moet ik wat rapper aan mijn pen (alias tablet) schudden.
Dikke kus, knuffel en lieve groetjes,
Marleen

Oostakker-Lourdes

Belofte maakt schuld. Dus deze voormiddag reden we richting Lourdes. Lourdes-Oostakker natuurlijk, al was het in 't zuiden van La Douce France misschien wat warmer geweest.
We hebben er nog een dank-kaarsje laten branden. Dank om het goede verloop tot nu toe van mijn ziekte, dank om de vele steun die ik van vrienden en familie mocht en mag ontvangen.
Al zijn de mailtjes en smsjes wat afgenomen,  ik voel me er zeker niet alleen voor staan hoor. Ik ontvang nog geregeld bezoek, krijg bijna dagelijks wel een berichtje van iemand. Vandaag bezorgde de postbode me nog 2 kaartjes en toevallig of niet, er was er eentje bij vanuit Lourdes/Frankrijk. Dikke merci aan de collega's van de dienst verificatie.

Morgen vieren we onze 38ste huwelijksverjaardag. Allez vieren ... we gaan Louistje ophalen op school. Opa mag dan met het groene-vinger-manneke 'onkruid wegdoen'. Een van zijn geliefde buitenactiviteiten, toch van Louis. Oma zal wat rusten en meegenieten vanop afstand en erop toezien dat alles naar behoren gedaan is. Ook haar favoriete bezigheid!

Ziezo, dat waren de laatste weetjes. Salukes en tot een dezer dagen! XXX

Dag 3 en 4 ...

Hallo allemaal, dag 3 en 4 zijn weer bijna voorbij. Dit zijn normaal gezien de minste dagen van iedere chemo-periode. Ik voel me dan echt niet lekker, vanaf morgen kan het maar terug beter gaan. Als troost kreeg ik een zoete, sappige duim toegestuurd. Leuk hé!

Knuffel, knuffel, knuffel!

Startschot

Het laatste startschot is gegeven. Nu nog 3 ritten tot de eindmeet. De bloemenmeisjes stonden langs de weg, enkel nog de kussen wachten me op! Ik hoef geen podiumplaats, enkel een goeie aankomst.

Vandaag is de chemo verlopen zoals de vorige keren, dus goed zoals verwacht.  Het was er enkel zeer druk. Bij momenten waren we met 5 op de kamer. Gelukkig niet allemaal voor een volledige dag. Zelf bleef ik tot de laatste, niet dat ik de gebruikelijke afsluiter van andere feestjes ben.
Marleen, ex-collega van de tijd van toen (lees advokatentijd) was ook terug van de partij.
Velen komen om de 2 weken terug, vandaar een iets kortere behandeling. Iedere kanker wordt anders behandeld natuurlijk. Ik vang toch op dat de meesten de chemo relatief goed verdragen, dit is toch een grote vooruitgang.
Mij wachten nu een paar 'mottige' dagen, maar je hoort me niet klagen.
Volgende keer zal ik het hebben over de voorlaatste ... dat klinkt al beter hé.
Zo, dat was het dan weer ...

Vele lieve groeten en kusjes,
Marleen

Blij, blij, blij ....

Klappen in de handjes, blij, blij, blij.... Thiebe die was jarig en dat vierden wij!
Zondag was hier (wegens een bouwwerf thuis) het verjaardagsfeestje van onze kleine kapoen. Reeds 1 kaarsje op zijn taart en sinds verleden week ook 1 tandje in zijn mondje.
Lekkere taart hoor, maar Thiebe wilde er niet van proeven, neefje Emile des te meer.

Ik heb echt genoten van die twee kleine pagadders. Chocolade overal ... maar daar maken we ons niet druk om, integendeel, we hebben 'smakelijk' gelachen.

Morgen terug andere koek. De start van een nieuw hoofdstuk in mijn strijd. De laatste obstakels op weg naar een 'happy end'.
Het zal straks gedaan zijn met chocoladetaart en al dat lekkers. Mijn weegschaal begint te protesteren.  Begin februari zeiden de dokters en verpleegkundigen me: 'Nu niet aan je dieet denken en alles eten waar je zin in hebt. Zin in een taartje? Wel dan eet je een taartje.'
Jongens, zoiets mag je me nooit meer zeggen hoor. Ik heb altijd zin in een taartje of zoiets.
Maar daar ga ik me ook geen extra zorgen over maken.

Allez, dat zal 't weer zijn voor vandaag en morgen zijn we er misschien terug met meer nieuws.

Wordt vervolgd ....

Dikke knuffel allemaal!
Marleen

Hallo terug!

Hallo, het werd tijd om nog eens iets van me te laten horen, denk je niet?

Alles verloopt nog altijd prima, ik voel me goed en iedereen zegt ook dat ik er goed uitzie. Behalve die ambetante verkoudheid waarmee ik enkele dagen opgescheept ben. 's Nachts keelpijn en tijdens de dag hoesten. Daar ben ik niet zo happy mee en mijn buik allerminst. Ik hou hem wel wat in bedwang bij iedere opkomende abrupte luchtverplaatsing, maar het schokeffect doet er geen goed aan. Gelukkig had ik dit 2 weken geleden niet.

Vandaag had ik een afspraak bij de oncologe ivm het verder verloop. Woensdag de 27ste start ik aan mijn 3 laatste chemokuren. Zelfde product, zelfde frequentie, om de 3 weken dus. Nu wordt het aftellen. Mijn haar begint nu juist aan een soort prille lentegroei, het zal snel weer omslaan in vallende herfst-haartjes.
Er wordt ook nog een afspraak geregeld met een prof van het Uz Gent voor bloedafname ivm genetische erfelijkheid.  Hopelijk ben ik geen drager van dat gen.

Gisteren brandde ik mijn eerste 'Dank' kaars in het kapelletje in Meulebeke.  Amaai,  volk dat er daar was! Mei-maand = Mariamaand zal er wel voor iets tussen zitten.

Voila, dat zullen zowat de laatste nieuwtjes zijn.
Nog vele groetjes en hopelijk wat beter weer, nu is 't gene vetten.
Dikke kussen en tot later,
Marleen

Lieve kaartjes

Dank u wel lieve vrienden voor de talrijke kaartjes die me een riem onder het hart staken.
Speciaal vandaag bedankt collega's van de dienst Bz en Dispo en bedankt Ann en Hilde.
Ik zou jullie allen een flinke kus willen geven, het zal een kushandje worden. Morgen om halftien passeert het in Roeselare. Vang hem op hé!

Saluutjes en tot een volgende!
Lieve groetjes,  Marleen

Rust!

Vandaag ben ik moe, meer dan de vorige dagen. Misschien moet ik wat meer rusten. Gisteren gingen we nog vóór de kippen op stok, nog vóór 21 uur. Dat zou toch moeten volstaan.
Deze  voormiddag gingen de rest van de nietjes eruit en mijn rits kan zich stillekens aan terug herstellen.

Ik heb jullie nog niet verteld dat ik me verleden week eens extra verwend heb met een mooi, maar eigenlijk te duur cadeau. Maar wat is geld als je er niet meer bent. Ik heb iets te vieren en deed mezelf een Thermomix cadeau. Zot zijn doet geen zeer!
Hieronder een foto van het hebbeding en het eerste wat het opgebracht heeft.

Vanaf heden zullen jullie het nu en dan eens zonder mijn blog moeten doen, het zal afhangen van eventuele nieuwtjes. Ik kan hier toch moeilijk elke dag dezelfde litanie plaatsen, zo van ... het gaat goed , of ik ben moe, of vandaag deed ik dit of dat ... . Het moet nog wat boeiend blijven.

Nu en dan komt er een update van het verder verloop. Volgende maandag heb ik afspraak met de oncologe en zal ik meer vernemen over de geplande chemo-kuren.

Het zal afkicken worden van de blog, maar ik beloof wel nog verder contact.
Mailtjes, smsjes, bezoekjes blijven meer dan welkom. Jullie hebben hoogstwaarschijnlijk meer te vertellen dan ik.

Ik ben zeer vereerd dat ik zoveel volgers had en kom nu en dan nog eens piepen hé.
We gaan het glas nog eens heffen op de goeie afloop van het grootste deel van deze reis. Ik ben nog niet aan de eindmeet en reken nog steeds op jullie steun. Het volgend traject zal hopelijk wat makkelijker gaan, dus een praatje onderweg is aangenaam.

Vele lieve groetjes, dikke kussen en een supergrote knuffel!

Marleen

Moederdag

Het was een superleuke moederdag vandaag. De mooiste sinds jaren. Daar hebben verschillende zaken toe bijgedragen.  Eerst en vooral zijn er 2 kleine deugnietjes bijgekomen. Al was Thiebe later in de namiddag een beetje truntig en moest hij zelfs overgeven. Hopelijk is het niet erg.
Emile was super welgezind en goedlachs zoals we hem kennen.
En onze Louis, die heeft een nieuwe hobby. Onkruid wieden! Geen van beide jonge papa's had daar zin in zo op een mooie zondag namiddag,  terwijl de koers hier voor de deur passeerde, de 'Giro van de Kapelhoek'. Dus heeft opa de taak maar op zich genomen. Het is tenslotte onze tuin en eigenlijk heeft opa daar evenveel van genoten als van het voetballen hoor. Louis is echt een groene jongen!
Een tweede reden voor deze superdag is natuurlijk het besef dat er normaal gezien nog vele zullen volgen. Ik weet eigenlijk niet wat we gevierd hebben? Moederdag of de eerste dag samen vol zon na een bewolkte periode van 3 maanden.

Bedankt voor deze mooie dag papa, Evelien, Valerie, Henk, Claude,  Louis, Thiebe en Emile! Bedankt ook natuurlijk voor het mooi cadeau!
Love you!

Leven

Jackpot

Weten jullie hoe het voelt de jackpot te winnen? Kennen jullie de euforie na het winnen van die grote pot bij de lotto? Wij ook niet. Of toch? Dit beleef je waarschijnlijk ook op deze manier. Je moet het telkens herhalen om het zelf te geloven. Je wilt het zwart/wit op papier en het dringt druppelsgewijs binnen.
Vandaag kregen we antwoord op de vraag van 1 miljoen: "Was er nog iets van kankercellen aanwezig in alle onderdelen die ze verleden week woensdag verwijderd hebben?" Na microscopisch onderzoek bleek alles tumorvrij. Ongelooflijk!
Bestaan er mirakels? Ik vroeg een kopie van het laboverslag voor het geval ik wakker wordt en twijfel aan deze droom. Ja, dit is een mirakel!

Collega's,  ik heb ook nog droevig nieuws te melden. Ik denk er sterk aan van job te veranderen. Ik betwijfel of ik geen bloemenzaak zou starten. Jullie treffen enige schuld.
Grapje!
Zie hieronder de nieuwste aanwinsten in mijn zaak.

Geniet van dit zonnig weekend allemaal en denk eraan "Mooi, 't leven is mooi!"

Dikke kus! 

Warmte!

Wat op 7 februari een zeer agressieve eierstokkanker type 3 leek, is nu juist 3 maand later verdwenen als sneeuw voor de zon!
Niet moeilijk met al die warmte waarmee ik omgeven werd toch?

Ik kan het niet genoeg zeggen:

Duizend maal dank!

ook voor de kaarsjes waar ik geen foto van kreeg en dat zijn er nog heel wat!

of gewoon ook om mij te steunen en aan mij te denken.

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Berg

Onderstaande tekst vond ik onlangs op het net. Ik vond hem prachtig en nu perfect op mij van toepassing. Zo'n schrijftalent bezit is wel niet.

Berg:

"Je kan niet langs me heen,
want ik ben  heel gemeen"
"Je hebt geen kracht om mij te beklimmen,
je bent veel te zwak om me te bedwingen"

Boos door deze hindernis
weer op mijn weg gekomen
zei ik, deze keer laat ik me
echt niet verstoren.

En kijkend in het rond
of ik een werktuig vond,
zag ik een vreemdeling staan.
Hij keek me lachend aan.

"Lach mijn kind tegen de berg,
dan wordt hij klein als een dwerg.
Je kan dan zo je weg weer gaan
en de  berg zal er niet meer staan".

Nog vol angst maar met een lach
ben ik dapper doorgegaan
En waar die berg heeft gestaan,
is nu alleen een lange laan.


Prachtig niet?

Nog een goeienacht en sweet dreams!
Marleen

Surprise! Verrassing!

Surprise! Surprise? Misschien voor de meeste volgers niet meer, want ik heb het al veelvuldig rond ge-sms' t. IK BEN THUIS .... JA THUIS ... dat is niet waar mijn Stella staat, maar waar mijn hart ligt.

De reacties gingen van ... meende gij dat, wow, super, fantastisch, onvoorstelbaar!
Anderen vinden mij eerder een 'specialeke'. Ben ik ook hoor! Luc zei eveneens: 'Gie zie mie der eentje weie!'
Wat moest ik daar nog doen? De wondverzorging en enkele dagen een spuitje tegen flebitis kunnen thuis ook. Dafalgan kan ik nog zelf uit het doosje halen en hoeven niet in zo'n plastiek potteke.
Vrijdag efkens terug om de helft van de nietjes te verwijderen. Dat zijn er nogal wat, ik zou ze eens moeten tellen.
Iedereen (inclusief mezelf) op die manier verrassen is toch niet erg hé. Het is inderdaad snel gegaan, ik ben nog geen week geopereerd (6dg).
Men zou zich bijna schamen voor zo'n verloop. Het zou me niet verbazen dat er zijn die gaan denken dat ik overdreven heb vooraf. Maar geen enkel woord of gevoel van angst was gefantaseerd. Wij hebben bange uren beleefd. Het is gewoon een wonder.

Dit zal ik nu toch niet meer kunnen overtreffen en ge moet geen straffere dingen meer verwachten. Als ik jullie kom vertellen dat ik zwanger ben, dan mag je zeggen: Ge zwanst!

Vele fantastische, super lieve groetjes uit Koolskamp,
Marleen

Dichter bij huis

Bye Uza, bedankt voor de goeie zorgen!  Florian you're the best!

Hello Az Delta.

Het is nu 16.30 uur, eindelijk kan ik de blijde intrede doen in mijn nieuwe bedstee voor de komende dagen.  Wat was me dat weer! E jongn ambulancier kwam me in 't stad Antwaarpe ophalen vanuit het verre Ieper è net.  Die jongen vond zijn weg niet en was anderhalfuur telaat. Eindelijk gearriveerd, was hij dan nog op zoek naar zijn patiënt in de kamer ernaast. Ochere toch.

Wederom 'a room with a view'. Ik kijk uit op dat parkingske dat ze aan 't aanleggen zijn voor 't ocmw (kamer 264 blok?). Hier geen olifantjes dus, geen roze maar ook geen rode en witte. Ik ben blij hier terug te zijn, de bediening in mijn vorig hotel was prima,  maar toch... Ik voel me al direct thuis, ik hoor ze hiernaast in t plat Roeseloars keuvelen over patatjes bruneren enz.

Valerie, Claude, Kyara, Lobke en Thiebe kwamen daarstraks opa zee ophalen. Die zal content zijn vannacht in zijn eigen bed te slapen en morgen terug zijn geliefde kinesiste op te zoeken. Het zal nodig zijn om terug wat te trainen. Wees gerust training zal hij krijgen als ik eens terug @ home ben. Eten maken, strijken, poetsen, ... hij zal zich kunnen uitleven. Of doe ik beter toch beroep op zorghulp?

Nog een paar ( = normaal 2 toch, hier tellen ze waarschijnlijk op een andere manier) daagjes hier en dan riebedebie!

Zie ik er goed uit? 

Ik vind van wel, al zeg ik het zelf!
Daaaag! XXXX

Feest

'T Is feest vandaag! Feestje voor Kyara haar H Vormsel waar we spijtig genoeg niet bij kunnen zijn. Maar ook hier een beetje feest, niet omdat ik voor de eerste keer een warme maaltijd kreeg. Voor het eten een 2, voor sfeer en gezelligheid een dikke 10 zou men zeggen in 'komen eten'.
Feest omdat ik morgen terug naar het midden van West-Vloandren afreis, feest na het telefoontje van dr Watty deze morgen. Een wonder is geschied zou ik zeggen. Zulke resultaten voor/na heeft ze nooit eerder meegemaakt.  Ook de professor en zijn equipe niet. Benieuwd nog naar de resultaten van het labo. De operatie zou 'slechts' 3 uur geduurd hebben tov 6 à 8 uur eerder gepland.
Mijn herstel en mijn pijn evolueren ook meer dan naar behoren.
Al die kaarsjes en duimen hebben daartoe bijgedragen, wees er maar zeker van!
Mijn verblijf in het ziekenhuis van Roeselare zal vermoedelijk van korte duur zijn. Tegen moederdag thuis, zou ik dat toch kunnen waarmaken? Dit had ik niet durven dromen.

Om te eindigen nog een kiekje

 van het feestvarken van vandaag

 (met Thiebe op de schoot) 

samen met broer en zus. 

Nog een fijne zondagavond en ik blaas een flinke zoen jullie richting uit!   X

H Vormsel

Ik had het voorspeld,  het H Vormsel van Kyara zou aan mijn neus voorbijgaan. Om 17.00 uur deze namiddag is het te doen. Jammer, ik had sateliet-tv gevraagd, maar dat kon niet. Kortemark ligt op de overkant van de parking hier en 't was te ver, tant pis.
Dat meiske zal zonder mijn aanwezigheid ook wel gevormd worden zeker? Nu al dikke proficiat Kyara en ik denk aan je!
En nu nog wat verder uitweiden over de patiënt in kamer 323... Alles verloopt naar wens, ik heb bijna geen pijn en daarom beslisten ze de epidurale op 'proefstop' te zetten. Ze blijft nog efkens op haar plaats,  maar spuit niet meer dus. Ik krijg wel nog paracetamol en indien nodig contramal via infuus. Die pomp moet er wel af vóór maandag,  anders kan ik niet afzakken naar het huisfront. 't Zal wel lukken zulle!
20.00 uur: joepie, de pijnpomp is verwijderd en morgenvroeg de blaassonde. Kwestie van geen accidentjes te hebben vannacht.  Ge weet maar nooit met die oudjes.
Vanavond vroeg ik nog een andere buikband. Een maatje groter want jullie weten dat ik geen catwalk-maten heb. Ik moet die 6 weken dragen en die zit nu heel wat comfortabelder.
Het personeel is hier supervriendelijk! Over de vampieren zal ik niet verder uitweiden, want die lezen mee. Ge weet maar nooit ... om middernacht brrr!
Vanavond nog een andere verpleegster ontmoet, zo lief, ze komt gelijk uit een reclamespotje en zou je vanalles kunnen aansmeren.

Ziezo, ik heb niet te klagen hé, alles verloopt goed en er wordt uitstekend voor me gezorgd. Luc zal uit zijn sloffen moeten schieten om dat te evenaren eens 'at home'. Hij doet zij  best hoor.


Slaap zacht allemaal en ik hou het licht in elk geval aan!
Dikke knuffels, Marleen.

Hiernaast nog een fotoke van de communicant.

Oei, verkeerde foto! Misschien morgen?

Een brief uit Antwerpen

14:00 uur. Ik ben in blijde verwachting van een toastje. Ik kreeg zopas mij eerste slokje water sinds dinsdag. Waar een mens al content mee is. De professor kwam juist langs. Alles verloopt goed en de  geplande terugkeer naar de West- Vloandres gaat door op maandag.
Ai, de vampieren (zo noemen ze zichzelf) zijn terug. Terug bloedafname door die jongemannen waarvan eerder sprake, ge weet wel 'die mooie ogen'. Straks krijg ik extra bloed toegediend. Ik heb er trouwens al veel gegeven en nu krijg er ne keer terug zè.
Ik heb wat bloedarmoede en de dokter benadrukte nog eens :'Ja mevrouw, je bent een ernstig zieke patiënte en hebt ook een zware operatie achter de rug'. Voetjes terug op de grond, verleden week dacht ik al goed en wel genezen te zijn.
A propos de toastjes met confituur waren waarschijnlijk bereid door Sergio H, zo gesmaakt hebben ze mij.
Straks krijg ik nog bezoek van mijn 2 schetebezen Louis en Emile en de papa en mama natuurlijk. Ik kijk er al naar uit.
Het zien van de 2 kleine snoetjes deed deugd. Ik kreeg terug een mooi kunstwerkje van Louis.
Als avondmaal at ik nog een yoghurtje. Het smaakte, alhoewel ik het beter aan Louis had gegeven.  Het was al teveel. Ik voel me een beetje ongemakkelijk.

Ik ben nu moe en ga terug rusten.
Slaapwel,
Zzzzzzzzzzzzzzzzzz Marleen

De schone slaapster

Hallo, een kleine inlichting.

Ik lig al de ganse dag te slapen. Zeer, zeer moe. Bij het minste dat ik babbel, vb de telefoon aannemen moet ik gal of maagsap overgeven. Dus, sorry liever geen telefoontjes of mails  deze avond. Ik zal ze in ieder geval niet beantwoorden. Niet kwaad bedoeld hoor. Anderzijds voel ik me goed, heb ik geen pijn.  En dokter sprak reeds over een eventuele verplaatsing naar Roeselare op maandag.
De operatie is goed verlopen.  Alles zoals gepland weggehaald, ook de appendix. Niets van de darmen, wel een stukje buikvlies.
Allez, de rest zal voor morgen zijn. Ik ga deze hier nu ook laten slapen zé
Moest je iets posten, dan antwoord ik morgen wel.
Dikke kus en slaapwel!

update

Alles goed verlopen, jen oo kamer

Debulking

Goede morgen.
Het is nu half zeven. Ik lig al een tijdje wakker hoor en ga straks nog efkens een douche pakken. De volgende dagen zal dat niet lukken. Ik heb wat hazenslaapjes gedaan. Nu heb ik honger en hoofdpijn. Aan mijn avondmaal of hoe je het ook kon noemen ben ik niet meer geweest. Na die bijna  (de laatste 2 dl konden er echt niet meer bij)  2 flessen Moviprep kon je me maar bekoren met gewoon water, niet meer, niet minder.
Ik ben bang voor wat straks komen zal. Ik hoop dat ze me goed nieuws kunnen meedelen als ik terug aanspreekbaar ben deze namiddag of eerder avond.

Gisterenavond en deze  morgen kreeg ik nog tal van mailtjes en smsjes. Ik ben ontroerd en heb wat traantjes gelaten. Ik voel me emotioneel ook heel zwak momenteel. Het is ook te begrijpen waarschijnlijk.
Het is nu 10.00 uur. 2 assistenten zijn al langs geweest en hebben me overtuigd dat prof Tjalma een uitstekend chirurg is. Ondertussen kwam die ook langs. Normaal gezien komen ze me rond de middag halen voor de voorbereidingen en hij denkt effectief de insnijding (zo noemt hij het) te starten rond 13.00 uur.
Het is mogelijk dat ik deze avond niet terug op mijn kamer kom. Dus zal ik dit bericht al posten. In het beste geval, volgt er nog een kleine update.

Het zijn lange, bange uren en vooral voor Luc straks. Ik heb met hem te doen. Het zal ook voor jullie extra spanning bijbrengen vermoed ik. Zet jullie radio maar keihard en zing mee uit volle borst, dan kan ik misschien ook wat meegenieten.

Tot zo spoedig mogelijk en een kushand vanuit Antwerpen 't stad. Opvangen!

XXX

De olifantjes, deze namiddag zullen ze toch een roze kleur krijgen!

The day before ...

Hallo, hier lig ik dan zé. Eens de doolhof uitgeraakt, bestemming bereikt. Ik kreeg suite 323 toegewezen. A room with a view. Rechts zie ik 2 olifanten. Neen, geen roze! En denk nu ook niet dat ze me in de zoo zullen behandelen hé. Het is een rode met bloemetjes en een witte met blauwe oren of zo.
Zopas kreeg ik mijn eerste lunch op sterrenniveau: een klare bouillon en 2 flesjes energiedrank (vanille en chocolade). Gedaan met de wafelkes, gedaan met eten waar ik zin in heb. Het spel begint.
Ondertussen half vijf in de namiddag... wat gebeurde er tot nu toe? Nog niet veel, ik vraag me af waarom ik hier zo vroeg moest zijn. Mijn bloeddruk, saturatie en temperatuur werden genomen. Daarstraks heb ik ook veiligheidshalve de bloedafname van een stagiair met mooie ogen omzeild. Ik hoorde de verpleger vragen: 'wil jij het doen?'. Twee jonge kerels langs weerszijden op mijn bedrand, toch aan 't dromen zeker? Neen, ik maakte hen duidelijk dat de rechter misschien nog niet volledig hersteld is na de (s)ca(n)tastrofe van verleden week. 'Welke is je beste kant?' Geen van beide dus. De ervaren verpleger heeft het klusje dan maar geklaard. Jammer voor de mooie ogen? Gelukkig voor mijn arm!

Ondertussen kreeg ik 2 liter Moviprep om naar binnen te werken. Darmspoeling. Bah! De helft is al binnen.
17.00 uur. De anesthesiste is juist langs geweest om te zien welk vlees ze morgen in de kuip heeft. Ik krijg in elk geval epidurale met een pijnpomp.
Mijn diner is er ook al, idem als deze middag,  maar nu aardbeien en chocolade.

Volgens de eerste berichten sta ik morgen 3de in de rij. Mss horen jullie me toch nog dan.

19.15 uur. Professor Tjalma is juist langs geweest. Minstens  een uur heeft hij hier naast mijn bed gezeten en alles goed overlopen, alle mogelijke scenario's. Mijn courage is terug wat gezakt. De operatie wordt toch nog geschat op 4 tot 6 à 7 uur. Een zware dobber dus.
Ik ga er niet verder over uitweiden,  misschien achteraf nog wel.
Gelukkig heb ik zo'n sterke vriendengroep achter mij. De kaarsjes en duimen zullen hun best moeten doen.
Het zal waarschijnlijk toch rond 12.00 draaien vooraleer ze er aan beginnen. Hij start niet met de ingreep zonder voldoende personeel om hem bij te staan. Ik laat zo rap mogelijk iets weten.

Zo, ik zal hier maar afsluiten en proberen mijn zinnen wat te verzetten.
A propos, ik heb vanavond nog enkele mailtjes gekregen en beantwoord.  Om een of andere reden lukt het mij niet om uitgaande mails te versturen. Mijn antwoord is klaar, maar nog niet onderweg.  File waarschijnlijk, zoals deze morgen!

Vele, vele groetjes en kusjes en dikke knuffels!
Marleen

Duizend maal dank

Ik kreeg nu al heel veel reacties via mail of sms ivm de kaarsjes die al branden. Met of zonder foto, het maakt niet uit. Het is de warmte die ze uitstralen die telt. Ik moet eerlijk toegeven dat ik me wat ongemakkelijk begin te voelen dat ik zoveel teweeg breng. Zoveel steun, zoveel vriendschap en liefde, heb ik dat wel verdiend? Het is toch fijn dit te mogen meemaken nu ik er zelf nog bent, en ik ben er nog een hele tijd, dat beloof ik! Voor sommigen komt de aandacht als het te laat is. Dit is weer een levensles. Voortaan zal ook ik proberen meer tijd aan vrienden en familie te schenken.

"Een vriendelijk woord hoeft niet veel tijd te kosten, 

maar de echo ervan duurt eindeloos"  moeder Teresa

Misschien is dit mijn laatste bericht voor enkele dagen. Indien mogelijk plaats ik morgenavond nog een korte melding vanuit mijn logies. De valiezen staan klaar. Ik zal vannacht maar dromen van de Provence of een of andere zonnige bestemming. Daar laat ik me soigneren door de personages rechtstreeks weggerukt uit een aflevering van Baywatch.  Of misschien door dr Brinkmann uit de Swarzwaldklinik. Dit komt al dichter bij de realiteit.  Blijven dromen Marleen! 

          Deze kaarsjes zijn voor jullie!

BIG HUG !!!!

Marleen

Aftellen

Goedenavond lieve lezers. Nog 2 nachtjes en dan kan ik mijn vertrouwd bedje inruilen voor zo'n koele kamer waar de kleur wit de bovenhand heeft. Wit, witter kan niet. Enkel wanneer de groene schorten tevoorschijn komen, is het opletten geblazen.
Eén onder hen zal me dan ook nog in een diepe slaap brengen van een paar uurtjes. Raar als ge wakker wordt dan hé, lijkt 5 minuutjes. Voor dezen die wachten op een verlossend telefoontje lijkt het wel eindeloos.

Misschien zijn jullie nu ook aan het kijken naar de slotshow van "Kom op tegen kanker". Die kinderen, ochgotte toch, dat zou niet mogen zijn!
Dromen van een wereld zonder k.....! Dat is hun doel. Ze zijn al ver, maar er is nog een lange weg te gaan. Hopelijk wordt het ooit realiteit.

Ik kreeg al enkele foto's doorgemaild. Wie het niet vergeet, stuur maar door hé. Het is fantastisch om te horen hoeveel vrienden er die extra moeite voor me doen. Ontroerend eigenlijk! Dit geeft me een zeer warm gevoel vanbinnen. Ik zal er aan denken als ze me wegvoeren voor de ingreep. Mogelijks verschijnt er een glimlach op mijn gelaat,  maar dat kan ik niet beloven.

Zo, ik zal nog wat verder kijken naar de uitzending. Morgen start er een nieuwe werkweek en ik kijk samen met jullie uit naar het volgend weekend.

Veel liefs en een grote 'DANK JE WEL!!!'
Marleen

Samen genieten

Ik heb niet veel inspiratie vandaag.  Misschien was er niets speciaals te beleven en heb ik daardoor wat te veel chocolade naar binnen gewerkt. Nu mag het nog hoor! Straks niet meer.
Ik hield er nog wat over voor jullie. Delen hé zoetjes.

Nog een leuke zaterdagavond.

Marleen

Bezoek en Verzoek

Gisteren kreeg ik bezoek van een ex-collega en zijn lieve dame. Alhoewel ex? Hij kan gewoonweg al genieten van de geneugten van zijn pensioen. Het voordeel van het wat ouder zijn zeker? Het was een aangename, veel te korte namiddag. Nog een opkikkertje, bovenop mijn euforie van begin deze week. Terug verwend geweest.
Op zo'n momenten voel ik me echt niet ziek, en ik overtuig me ervan dat ik het ook niet meer ben.
Ik profiteer nu nog van dat gevoel van de wind vanachter. Woensdag zal die keren, maar eens de wind en de helling getrotseerd,  volgt een afdaling met mogelijks ook nog rugwind.

En nu mijn verzoekje ...

Velen van jullie beloofden volgende week een kaarsje te branden. Kunnen jullie in de mate van het mogelijke een fotootje nemen en het mij via mail bezorgen. (Stupid woman, ik heb er deze namiddag eentje laten branden in de kerk van Zwevezele en ben zelf vergeten een fotoke te maken).

Ik ben van plan na mijn operatie een collage te maken en deze hier te plaatsen. Enkel de fotootjes hoor, niets persoonlijks. Ik weet het, ik kan soms een zaag zijn hé. Enkel als het niet te veel moeite kost, het kiekje mag met een gsm of tablet gemaakt zijn hoor. 

Nog ne keer mijn mail-adres:     deman.marleen@skynet.be

Ik verwacht ook nog steeds een korte reactie van de lezers die ik nog niet hoorde. Misschien ook mensen die ik niet persoonlijk ken. Wat niet is, kan komen. Waar blijven jullie? 

Hoera, 't is weekend! Geniet ervan ... weer of geen weer.

Dikke kus!

Marleen

Mooi, 't leven is mooi.

Deze voormiddag zat ik in de auto. Ja weeral,  fabrieksverkoop bij Mareno, en aangezien ik zoals alle dames nog een extra paar schoenen kon gebruiken, was ik er als de kippen bij. Amaai,  dat was me daar een mega hoenderhok en een gekakel zo vroeg in de morgen.  Wie later op de namiddag aankwam kon gegarandeerd een mandje eieren rapen.
Ah ja, dus ik zat in de auto en luisterde zoals gewoonlijk naar radio2. Ik had al luidop meegezongen,  toen plots een dame die reeds 2 jaar genezen is van k..., het singeltje 'het leven is mooi' van de Will aanvroeg. Ik zong terug uit volle borst mee en dacht meteen aan mijn  blog. Ik heb jullie niet gestoord toch, geluidsoverlast zo rond 9.45 uur deze morgen?

Want ik ben toch zo blij dat ik opnieuw kan zingen:

Mooi, 't leven is mooi
Zolang er zon muziek en kinderen zijn
Mooi, 't leven is mooi
Zolang ik kan bewegen en liefde geven
Mooi, 't leven is mooi
Ondanks de tegenslagen zorgen en pijn
Mooi, 't leven is mooi
Zolang er zon muziek en kinderen zijn

En nu mijn tekst verder ....
Mooi, 't leven is mooi
Zolang je in nood op tal van vrienden kan rekenen
Zolang er mensen oprecht met je begaan zijn
Zolang die vrienden samen met je verdrietig zijn
Zolang ze ook samen met je blij kunnen zijn
Zolang je zoveel liefde en warmte kan ontvangen
Zolang ik 'dank je wel' voor al dit moois kan zeggen

Misschien komt er een dag dat we dit samen kunnen zingen, want 't leven is mooi!

Zelfs Thiebeke zingt samen met oma van 'blij, blij, blij' en dan draait hij met zijn handjes 

Veeeeeeeeeele groetjes en tot morgen!

Marleen

Energie zeg!

Vandaag had ik een drukke dag hoor na die boost van gisteren.  Deze morgen heb ik eerst Igor gehaald en deze keer ge-dog-sit. Ondertussen wat papieren in orde gebracht. Ge moet bij de pinken blijven met twee invaliden in huis.
In de namiddag een wissel doorgevoerd en Thiebeke met open armen ontvangen. Nadat de mama hem ophaalde, moest ik vlug nog enkele boodschappen doen. Er diende nog het een en ander bijgehaald te worden voor mijn weekje Antwerpen. Terwijl ik in de auto zat besefte ik toch dat ik moe aan het worden werd. Mijn ogen werden zwaar. Beetje overmoedig geweest?
Eens terug thuis, was de energie er weer. Samen met Luc heb ik me nog een beetje op de wekelijkse schoonmaak toegelegd. Het zal moeten volstaan.
Morgen en vrijdag heb ik andere plannen. En dan weekend, dit is er om te genieten, niet? Maandag terug op controle naar Kortrijk, eens zien wat de dokter van Luc zijn kunsten vindt. En dan dinsdag,  klaar om in te checken. Druk, druk.
En nu moe, moeder, (moedst). Ik denk dat ik goed zal slapen deze nacht.

Wat zo'n nieuws als gisteren al niet teweeg brengt. Een mens zou vergeten dat hij ziek is.
De volgende weken zal ik aan mijn bed gekluisterd zijn, dus moest ik er nog even van profiteren vandaag.

Voila zè,  ik ga me in mijn zetel nestelen en nog wat van de 'kijkbuis' meepikken. Waar zit die buis eigenlijk in die flatscreen? De tijd van toen ......

Nog een leuke avond en slaap zacht allemaal!
Dikke zoen!

Gewoon goed of Super goed?

Het was me weer het dagje vandaag. Zoals gisteren gemeld, moest is terug onder de scanner deze morgen. Jaja, een kruisje meer of minder is van belang, dat zal die verpleger wel geweten hebben. Ik beloofde hem bij aankomst nog billenklets, maar ik heb hem daarna niet meer gezien,
Andere verpleger dus vandaag. En nu moest de naald met contraststof gewoon via de arm ipv de port-a-cath. Dit is veel te omslachtig en zou de moeite niet lonen. Een Ct-scan duurt trouwens maar enkele minuutjes. En ja, de verpleger prikte de ader aan. Velen weten dat ik niet de makkelijkste aders heb, niettegenstaande dat ik al meer dan 80 bloedgiftes op mijn palmares heb. 'Oei, dat gaat een blauwe plek worden' 'Ik had de ader niet'. Waar ken ik dat nog van? 'Ik blijf bij je als de contraststof wordt ingespoten'. Dat is ook de eerste keer dacht ik nog. 'Doet het pijn?' 'Euh, neen' 'Nu wel zeker?' 'Ja! '.  En hij maar manipuleren rond de plaats van het kwaad. Dat komt niet goed, dat had ik toen al wel begrepen. 'Sorry, sorry, ik zal die arm wat masseren' 
Resultaat, een massa contraststof buiten de ader, een arm als een ballon en een tube hirudoid mee naar huis. Ja, kan gebeuren hé.
Rond de middag verwacht ik telefoontje van dr Watty. Half drie, nog niks gehoord. Ik bel zelf, misschien is de scan toch wel mislukt. Neen, zegt ze enkel goed nieuws, maar ze wil de resultaten nog eens bespreken met de oncologe en de radioloog. Rond half vier belt ze me terug op. De resultaten zijn verbluffend.  Op de scan van vandaag en gisteren is er niks meer van kanker te bespeuren. Alles ziet er perfect normaal uit. En nog de bloedwaarden ... de tumormarkers waren in februari bijna 4000, wat zeer hoog is en nu 18, wat perfect normaal is (beneden de 35). Het lijkt wel een wonder!
Mijn lichaam had dus een extra positieve respons op de chemo. De operatie waar ze blijkbaar eerst 6 uur voor gerekend hadden, zal nu heel wat minder zijn en het herstel navenant.
Joepie, yeh, mag ik nu al een dansje plaatsen?
Bedankt voor jullie kaarsjes hé. Nog niet wegbergen, ze zijn van groot belang nog!

Ik was er wel vroeg bij hé vandaag, maar kon het niet laten het goeie nieuws zo vlug te melden.

Zeg, vele groetjes,  vele kusjes, vele knuffels en vele ....

Marleen

Goed nieuws

Eerst ongelooflijk supergoed nieuws, daarna terug iets getemperd.
Deze morgen dus zoals gepland bloedafname en CT-scan. Ik moest binnen via het dagcentrum oncologie, er wordt dan gemakkelijkshalve gebruik gemaakt van het poortje. Toen ik van de scantafel wipte, vroeg ik nog langs mijn neus weg 'was dit nu enkel de onderbuik?' 'Neen, de volledige buik en de longen' luidde het antwoord.
Rond 10.30 uur eindelijk terug van de scan, nu kunnen ze mij terug verlossen van alle attributen en kunnen we terug naar huis, dacht ik. Eerst nog de resultaten afwachten en dan gaan we je verlossen ... een kwartierke later kwam de dokter langs met het heuglijke nieuws dat er niks meer te zien was op de scan. Amaai, als dat niet super is, ik kon het bijna niet geloven, maar bleef toch nog wat achterdochtig. Met gegronde reden of zou het eerder vrouwelijke intuïtie zijn.
Na de middag zaten we op ons dooie gemak in de wachtzaal gyneacologie te wachten (wat kan je daar anders doen?) op een bevestiging van voorgaande. Dr Watty leek niet zo gelukkig met het protocol van de dienst radiologie. Zij hadden er met name een kruiske over het hoofd gezien en dusdanig de onderbuik niet gescand. Dus morgenvroeg opnieuw kinnekeklop en terug onder de 'schellekesmachine'. De dokter heeft ondertussen nog wel  een echo genomen (zij was ook nieuwsgierig)  en bevestigd dat de tumor sterk gekrompen is. Hij zou volgens de echo nu ongeveer slechts 2, 5 cm zijn. Met die afmeting zou hij bij een gewoon controlebezoek over het hoofd gezien worden. We zijn op goede weg, fantastisch!

Zowiezo mijn arrangement in Antwerpen gaat door. Woensdagvoormiddag onder het mes, weg eierstokken, baarmoeder, klieren, vetschort ... mss stuk darm.  t Zal genoeg zijn zeker, zorg dat er nog iets overblijft hé. Alternatief voor Weightwatchers?

Ik ben blij, supercontent en kan deze vreugde met zovelen delen nu. Maar met de voetjes op de grond blijven en nog niet te vroeg victorie kraaien, er is nog een lange weg te gaan met een moeilijke kasseistrook volgende week.

Alles komt goed!
Blijven duimen hé.

Spanning

Hallo lieve volgers, ik ben weeral wat laat op mijn stukken, zoals ze bij ons zeggen. Rare uitspraak nietwaar? Ik had eigenlijk nog geen tijd om mijn dagtaak te vervullen,  in elk geval wat betreft mijn blog hier. Het heeft ook weinig zin dit reeds in de voormiddag te doen. Aangezien er ook niet veel nieuws te rapen viel vandaag, hou ik het kort.

Morgen om 9.15 uur gaan ze me terug in de scanner schuiven en om 13.00 uur ben ik ontboden bij dr Watty. Vol spanning benieuwd naar de resultaten van de voorbije weken. Ik hoop dat het gif van de venijnboom zijn slag thuis gehaald heeft en in zekere mate een overwinning geboekt heeft.  Dan kunnen we 'uitkijken' naar de volgende stap. Ik hou jullie morgen zeker en vast op de hoogte, hopelijk positief.

Nog een goeie avond en morgen terug een nieuwe werkweek en de start van het laatste trimester van dit schooljaar alweer.
Groetjes, Marleen

Boomhart

Het was een rustige dag vandaag. Samen met mijn wederhelft hebben we een wandelingetje gemaakt, daar de mooiste boom uitgekozen en hem zwaar toegetakeld. Maar het was voor een goed doel ...

Emoties

Ik citeer:

Bemoediging

Je maakt een moeilijke periode door

In gedachten leef ik met je mee

Ga ik naast je staan

En sla ik een arm om je heen

Je bent sterker dan je denkt

Alles wat je tot nu toe hebt meegemaakt

Heeft jou gevormd

En stelt jou in staat hier doorheen te komen

Je hebt zoveel mooie eigenschappen

En kwaliteiten

Dit alles helpt jou

Om rechtop te blijven staan

Je bent geliefd

En nu zijn er andere lieve mensen om je heen

Die jou willen helpen

Je hoeft het niet alleen te doen

Ook al is het niet gemakkelijk

Ik weet dat jij hier sterker uit zult komen

Je zult van deze ervaring leren

En het zal je rijker maken

Dit is letterlijk de tekst overgenomen van een kaartje dat ik deze morgen ontving van mijn lieve collega's. Zo ontzettend lief!

We ontvingen de post toen we juist vertrekkensklaar waren. Ik opende de envelop dus pas onderweg. De traantjes zaten al klaar, maar kon ik nog net voor het oog van de stoere helft van mijn bed en voor Louis op de achterbank verstoppen. Enkele tellen later passeren we het kapelletje daar op een kruispunt langs de favoriete binnenbaantjes van voornoemde stoere bink. Waarbij hij me simpelweg vertelt: 'kijk mijn kaars brandt ook nog'. Ik had dit aan hem niet toegeschreven en hij had het mij ook niet verklapt, duidelijk een ruwe bolster hé. 

Dat was de spreekwoordelijke druppel die het oog liet overlopen. 

Ben ik nu zo'n emotionele seut? Dat denk ik niet, ik word gewoonweg overstelpt met zoveel liefde terwijl ik het soms moeilijk heb. Af en toe wordt het me eens teveel, maar het doet zo'n deugd. Een enkele keer, zo efkens, denk ik dat je uitverkoren wordt om dit te mogen meemaken.

Zo is' t genoeg voor vandaag voor we opnieuw in hetzelfde straatje belanden.

Lieve groetjes en tot morgen!

D-day

Deze morgen waren we weer vroeg uit de veren, want een taxi dient op tijd te zijn. Louis was weer dol enthousiast en wist met zichzelf geen blijf. Dat manneke heeft zeker geen last van ochtend humeur. De weg naar huis heeft dat tongske geen moment stilgestaan en maar vertellen ...
Thuis heeft oma eerst een partijtje ballon-volleybal moeten spelen, gevolgd door één helft voetbal buiten dan. Gelukkig was opa er om het in de tweede helft over te nemen.

  T'is toch zo'n lief manneke, zie ne keer!
















In de vooravond kregen we nog bezoek. Het was duidelijk iemand die mijn voorliefde voor de chocolade van "de gouden kust" kent. Geen reclame maken hé.
Ik was nog bezig het vrouwendrankje te verzorgen toen de telefoon plots overging.
Mevrouw Vancauwenberghe? U spreekt met het secretariaat van professor ..... (ik heb zijn naam niet begrepen) van het UZA ivm uw afspraak. Boenke, boenke in mijn hart en een dubbel gevoel, ik wil er ook zo rap mogelijk vanaf. Binnen 14 dagen ben ik er vanaf. De operatie is gepland de 29ste dezer. Ik word verwacht de 28ste om 12.00 voor voorgaande onderzoeken.
Ik heb ook nog veel in orde te brengen tegen die datum, dus ik zal niet veel tijd hebben om eraan te denken. Rustig blijven.
Sparen jullie met zijn allen een kaarsje voor deze datum?

Vele knuffels,
Marleen

Dokters brrr ....

Ik wil nu wel tot maandag geen dokter meer zien of ik bega een ongeluk.

Eerst het leuke nieuws.
Om halftwaalf ontslagen uit het ziekenhuis. De auto staat wat verder geparkeerd,  ja dat heb je in Roeselare hé en overal werken. Een eerste wandeling in het zonnetje, t komt op gene meter. Onderweg weer zo van die vieze goesten, ik durf het bijna niet te vertellen maar kom door de zure appel heen bijten en bekennen .... McDxxxxxx's.
Luc was al de ganse week van plan het gras te kammen, zogezegd, zogedaan. Voor mij, een stoeltje in de schaduw en genieten van het werk van manlief was mijn taak. Dan zit ge daar en ge kijkt wat rond en ge ziet ook nog werk. Op het terras zand, bladeren, afgewaaide bloemblaadjes van de bomen die reeds uitgebloeid zijn, beginnen op mijn systeem te werken ... de tuinslang van de haak en aan de slag. Eerlijk, ge kunt dat toch niet 'werken' noemen, dit is eerder ontspanning  zo wat met het water spelen op een warme dag.
Dit terras ligt in de namiddag wel in de schaduw hoor, want de zon, daar kan ik niet goed tegen en moet ik ook van oppassen momenteel.
Ondertussen is het al bijna 17.00 uur en stel ik voor nog even de verbouwingswerken bij Valerie te gaan keuren. Luc neemt nog wat resten van de spruitplanten mee voor de geit, het konijn en de kippen ....

En nu het minder goede nieuws ...
Terwijl hij dat naar de diertjes brengt, merkt hij de draad bedoeld om Igor uit de tulpenperken te houden niet op ... struikelt en doet wat een normaal mens doet ... zich afschermen met zijn handen natuurlijk.  Ai, met zijn pas genezen hand op de betonrand gevallen. De wonde op de top van de wijsvinger terug open vaneigens en bloeden!!  Na de eerste zorgen van dochterlief en op aandringen van moeder en dochter (daar kon hij niet tegenop) een afspraak gemaakt met de huisarts. Om halfacht was de pechvogel terug opgelapt met zo van die stripkes en een goed verband errond.
Het is niet zo erg, maar toch ... die vinger moet terug gemeden worden, ook in de kine. Het wordt terug douchen met de plastiekzak, allez terug ambetant hé.
Zeg, wat is dat toch met ons ... dokters ... we hebben er efkens genoeg van!
Morgen houden we het stilletjes en genieten we terug van onze opa/oma taak.
Werken ... ze hebben er een parochie van gemaakt ...we laten dat aan de liefhebbers.
Zo was mijn zonnige thuiskomst toch wat overschaduwd, maar morgen zijn we er weer met beter weer, euh nieuws zeker.

Nog een prettige avond. Salukes xxxxx

Me happy

Yeh, ik krijg nog antibiotica tot morgen voormiddag en dan mag ik deze suite hier verlaten. Mijn witte bloedcellen zijn sterk verhoogd. De isolatie is opgeheven sedert vanmiddag. Dus morgen met de vlam in de pijp huiswaarts.  Niet dat ik hier niet goed verzorgd werd, maar waar kun je beter zijn dan thuis of elders, als die elders maar niet voor de helft bevolkt is met witte schorten.
Zoveel valt er hier niet te beleven en van de zon heb ik genoten achter glas.

Louistje, ik kom je halen hoor donderdag! Oma's aan de top!

Nog enkele sfeerbeelden van zaterdag, die van zondag ga ik jullie besparen.
Vele, vele groetjes en duizend keer bedankt voor jullie lieve reacties.

Tot morgen! XXXXXXXXXXXXXXXXXXX

Isolatie

Hoi allemaal.  Ik lig dus in omgekeerde isolatie.  Gewoon nen omgekeerden noemen ze dat hier. Ik ben toch zo averechts niet?  Dit betekent dus dat er gevaar is voor infecties van buitenaf. Het personeel komt hier volledig ingepakt binnen. Iedereen moet ook een masker op die binnenkomt.
Resultaten van mijn bloed heb ik nog niet echt. Het staat nog op 'kweek'.
De dr kwam langs en ik zou moeten blijven tot ik 48 uur koortsvrij ben. En ik die gisteren dacht vlug eens naar de spoed en terug met medicatie of zo.

Die ziekte raakt me wel telkens waar ze het maar het diepste kan. Gisterenmorgen liet ik een traantje omdat Thiebeke niet kon komen. Hij had koorts.  De oppas voor Louis voor donderdag en vrijdag staat ook al op de helling. Als oma voel ik me tekortschieten.

Ik hoop en reken erop om woensdag hier uit te checken.

Vele groetjes, Marleen

Spoed

Een kort berichtje om jullie te laten weten dat ik vanavond opgenomen ben via spoed in het ziekenhuis.  Ik had koorts en hevige hoofdpijn.

Ik zal waarschijnlijk enkele dagen hier verblijven, dus weinig nieuws op mijn blog  vermoed ik.
 Dankzij de technologie lukt het mij toch hier iets te plaatsen. Ik heb nog moeten opzoeken hoe ik mijn gsm als modem kon instellen.
Ik zal nu proberen te slapen en hou jullie verder op de hoogte.
A propos, Thiebeke is er vandaag niet geweest, t ventje was ook ziek.
Vele groetjes en tot betere dagen.
Marleen

Voordelen

Het is nu reeds een goeie 2 maand dat ik er weet van heb dat er hier iets vanbinnen in mijn lijf woekert dat me wil vernietigen. Wees gerust, ik laat dit niet zomaar gebeuren. Dan kennen ze me nog niet.
Maar daarnaast heb ik al enkele voordelen aan de K-ziekte ontdekt,  zal ik ze efkens opsommen?
Ten eerste: Kijk ik heb zopas mijn haar gewassen en dat staat daar nu te drogen op een soort rekje. Geen verkrampte armen meer in de lucht om de haardroger zijn werk te laten doen, geen weerbarstige haren meer en ... morgen een perfect zondags kapsel. Dat kunnen jullie niet hé.
Ten tweede: Ik mag enkel en alleen doen en eten waar ik zin in heb. Nog nooit van zijn leven meegemaakt.
Ten derde: 's Morgens hoef ik geen wekker te zetten om op tijd op het werk te zijn. Ik kan al mijn boodschappen plannen op het ogenblik dat het in de winkel kalm is (wat trouwens aangewezen wordt)
Ten vierde: Er staat hier regelmatig een nieuw boeketje (zoals vandaag nog). Ik word te veel verwend met lekkere paaseitjes, ontving al talrijke lieve kaartjes enz....
MAAR last but not least: Ik zal aan dit avontuur een volledig andere kijk op het leven erop na houden. Ik kreeg van jullie al zoveel mooie en lieve smsjes, mails, echt gemeende dikke knuffels .... het raakt me diep. Bij sommigen onder jullie had ik echt niet verwacht dat er onder die ruwe bolster zo'n zachte pit schuil hield. Jullie doen me soms wel eens naar een zakdoekje grijpen. Ge weet wel die tissue-doos die ik daar eens gemaakt heb, staat binnen handbereik. Zoveel mensen die om me geven en dat nu pas te beseffen, dat is zeker de moeite om ervoor te gaan. In deze omstandigheden leer je wel de echte aard van het beestje kennen. Om deze reden probeer ik hier elke dag toch iets neer te pennen. Ik wil jullie niet verliezen en hiermee alle contact  blijven onderhouden.

Ja, Thiebeke is hier geweest vandaag en zal morgen mijn zondag extra zonnig maken en dat zal dan het verhaal voor morgen worden.
To be continued ....

Ik wens jullie morgen eveneens een "zonnige" zondag!
Marleen

Opletten geblazen

Deze middag twaalf uur, de dokter is aan de deur voor mijn bloedafname. Ik voel me prima, dus waarom zorgen maken?  De pittige gehaktballetjes in tomaten/paprikasaus (op vraag van ons grootste kind) en spaghetti waren juist klaar om te verdwijnen in drie hongerige magen. Tegen 13.00 uur fietsje in de autostoel en Louistje in de koffer of omgekeerd en naar t zeetje.
22 graden, geen wind, amaai wat een top dag. Dank u Frank voor het mooi weer, je deed je best. We hebben wat op het strand gezeten, zandmolentje gevuld dat steeds terug leeg liep, "kelpjes" gezocht ... dat heb je met die kleinmannen hé. Daarna wat gewandeld en gefietst (Louis) en de obligatoire tea-room binnengestapt.
Louis en oma waren juist aan het genieten van een reuze pannenkoek en opa van ook iets goudgeel maar dan niet gebakken, wel met een romig laagje of kraagje erbovenop. Mijn gsm rinkelt, de dokter aan de lijn, dit voorspelt niks goed. De witte bloedcellen zijn veel te laag en de neutrofielen staan maar op de helft. Dit betekent geen weerstand momenteel en bij de minste koorts of ziekte symtomen naar t spoed. Dit was toch efkens schrikken, maar ik ben verwittigd hé.
Neutrofielen? Denk niet dat ik geleerde woorden probeer te gebruiken,  ook nog nooit van gehoord. Zijn dat grote of kleine beestjes? Heeft dat pootjes? Straks eens google-man raadplegen.
Allez, die pannenkoek heeft dan toch gesmaakt en Louis trok er zich niets van aan. Hij wilde zelfs niet met de auto naar huis. Jullie wandelen en ik met de fiets, stuurde hij op aan.  Uiteindelijk konden we hem toch overtuigen dat het veel te ver was en dat het ook geen zicht zou zijn zo op de pechstrook van de E40.
Ik ga gewoon extra opletten de eerste dagen en morgen des te meer met Thiebeke. Opa kan ook de pamper verversen hé. Ik heb er vertrouwen in.

Zeg, geniet nog van jullie weekend, zon of geen zon.
Groetjes, Marleen

Onder invloed

Ja, ik ben onder invloed. Hadden jullie niet gedacht hé van mij. Ik heb nochtans geen druppel alcohol aangeraakt. Ik voel me terug relatief goed. Opperbest zou veel gezegd zijn, maar beter kan op dit moment niet denk ik. Drugs dan? Jazeker en men bracht ze op de   markt onder de naam 'zon' en de nog meer verslavende 'Louis'. Jullie zeggen zeker 'z'is daar weeral, maar waar het hart van vol is ....'  Morgen nog één Louis-dag en dan twee  Thiebe-dagen. Eens zien welk effect deze drug op mij heeft.
Ik ben pvd content dat ik DIT toch kan. De laatste 3 dagen had ik al meer beweging dan in de laatste 2 maand , het deed me goed en gaf me extra energie.
Ook die gele bol daar boven ons hoofd, die door menigeen al als vermist werd opgegeven, die is teruggevonden en met open armen ontvangen. Morgen zal die extra haar best doen, de weerman spreekt over een topdag en die liegen nooit. Rond de middag verwacht ik de dokter voor mijn bloedtest en dan vertrekken we asap richting kust. We hadden het beloofd aan onze logé. Het zal maar voor een namiddagje zijn, aangezien we zaterdagmorgen een nieuw kadeetje in huis hebben. Wie morgen de luxe heeft niet te moeten werken, sla maar vitamientjes op zulle. Wel de zonnemelk niet vergeten hé.

Zonnige groetjes uit Ardooie,
Marleen


Ps: ik wil nog efkens mijn mail-adres vermelden. Blijkbaar zijn er volgers die geen of een verkeerd adres hebben.  Dus        deman.marleen@skynet.be

Naar 't stad

Binnenkort plannen we een uitstapje naar 't stad Antwerpen (ah ja, de rest is parking).
Dr Watty heeft me gecontacteerd en de operatie, genoemd 'debulking' zal hoe dan ook plaatsvinden in Antwerpen,  het UZA. De uiteindelijke beslissing ligt natuurlijk in mijn handen, maar gezien de ernst van de zaak (waar ik nogmaals op gewezen werd) volgen we beter het advies van een deskundige. De operatie is van levensbelang (haar woorden), dus speelt afstand hier geen rol. Anderzijds is het enigszins een geruststelling te voelen dat de dokter ook het beste met me voor heeft. 'Ben ik hier in Roeselare wel in de juiste kliniek?', had ik me al meermaals afgevraagd. Het zou wel de bedoeling zijn om binnen de week na de chirurgie per 'liggend vervoer' noemen ze dat, overgebracht te worden naar Roeselare voor verder herstel. Alles wordt nog concreet besproken de 20ste. In het UZA wordt het in elk geval al ingepland. Als er na de scan beslist wordt tot opereren moet dit zo snel mogelijk gebeuren, zodat de ziekte zich niet opnieuw kan ontwikkelen. We zullen zien. Waarschijnlijk mag ik het communiefeest van Kyara op mijn buik schrijven. Oei, dit zal pijnlijk zijn.

Na deze zware kost ..... vandaag hadden we terug een leuke dag met Louis.
Enkele sfeerfoto's,

Wordt vervolgd ....

Marleen