Hey, het is nu 14.00 uur. Ik zit sinds 13.15 uur in het dagziekenhuis in afwachting van wat ze met mij van plan zijn. Ik ben nog steeds geobstipeerd en misselijk. Het 2de is waarschijnlijk een gevolg van het eerste.
Eerst radiologie van de buik, idd obstructie. Ik ga jullie de details besparen, maar iets voor 18.00 uur terug huiswaarts. Nog steeds misselijk. Pas het portier van de auto geopend en terug met mijn hoofd boven de plantenborder. Lastig want ik kreeg deze morgen slechts een mini-sneetje geroosterd brood binnen.
Ondertussen is er reeds een week voorbij na de chemokuur en komt de laatste dichterbij. Ik zie er tegenop, ik weet dat ik de moed niet mag verliezen en reden heb om optimistisch te zijn, maar nu is dat efkens moeilijk. Ik worstel met een flinke dip!
Zopas terug een poging gedaan om te eten .... een baby eet dubbel zoveel.
Zaterdag beloofde ik jullie nog beter nieuws, sorry, ik heb geen woord kunnen houden. Ik had het zo graag gedaan.
Raar toch die K..... van de ziekte zelf merk je niks, maar de medicijnen om ze te bestrijden, die leggen je plat!
Hop Marlene, hop Marlene, hop Marlene hoi!
XXX
Je moet geen sorry zeggen hoor Marleen!!! Leuk nieuws is natuurlijk plezanter om te lezen, maar het moet nog kunnen ook hé. Alleen maar leuk dat je er blijft in geloven... hop Marlène, hop Marléne... HOI ! Misschien je kleinste versnelling opzetten op je fiets, dan geraak je gemakkelijker boven!
BeantwoordenVerwijderenEen beetje geduld nog en je bent er bijna. Dikke, dikke, dikke duim voor jou, je bent een vechter en je komt er bovenop! Slaap wel vannacht en tot morgen misschien.
Merci voor jullie steun. Gelukkig sta ik er niet alleen voor!
Verwijderen