donderdag 25 juni 2015

Terug de 'oude'

Hallo, hoi, hey, ik ben er terug en zoals ik beloofde ... met beter nieuws.
Sedert gisteren is het terug bergaf. Ik bedoel natuurlijk dat het beter gaat, bergaf met de misselijkheid, bergaf tijdens mijn rit.

Ik voel me meer en meer terug de oude van 3 weken geleden. Ja die van verleden jaar zal nog een tijdje op zich laten wachten.
Gisterennamiddag hebben we terug genoten van het gezelschap en de wateractiviteiten van Louis.

Vandaag kreeg ik 2 collega's op de cola-klets. Dat gaat altijd veel te vlug voorbij. Zo houden ze mijn zin om er terug bij te zijn op peil. Ik ben blij dat ik dit niet moest aflasten, alhoewel de deugnieten niet aan mijn lijn gedacht hebben. Ja, ze weten waarmee ze me in de verleiding kunnen brengen... een hele doos manons van L....... (geen reclame). Ik zal ervan genieten, maar met mate.
Merci ook collega's voor het zoveelste kaartje. Ik hou van jullie!
Ik verdien zoveel verwennerij niet.

Vele groetjes en dikke kussen aan iedereen.
Jullie doen me nog steeds plezier met een reactie, smsje, mailtje, fb-berichtje ...


dinsdag 23 juni 2015

Dag 7, nog steeds misselijk!

Hey, het is nu 14.00 uur.  Ik zit sinds 13.15 uur in het dagziekenhuis in afwachting van wat ze met mij van plan zijn. Ik ben nog steeds geobstipeerd en misselijk. Het 2de is waarschijnlijk een gevolg van het eerste.
Eerst radiologie van de buik, idd obstructie. Ik ga jullie de details besparen, maar iets voor 18.00 uur terug huiswaarts.  Nog steeds misselijk. Pas het portier van de auto geopend en terug met mijn hoofd boven de plantenborder. Lastig want ik kreeg deze morgen slechts een mini-sneetje geroosterd brood binnen.
Ondertussen is er reeds een week voorbij na de chemokuur en komt de laatste dichterbij. Ik zie er tegenop,  ik weet dat ik de moed niet mag verliezen en reden heb om optimistisch te zijn, maar nu is dat efkens moeilijk. Ik worstel met een flinke dip!

Zopas terug een poging gedaan om te eten .... een baby eet dubbel zoveel.

Zaterdag beloofde ik jullie nog beter nieuws, sorry, ik heb geen woord kunnen houden. Ik had het zo graag gedaan.

Raar toch die K..... van de ziekte zelf merk je niks, maar de medicijnen om ze te bestrijden, die leggen je plat!

Hop Marlene, hop Marlene, hop Marlene hoi!

XXX

zaterdag 20 juni 2015

Ziek, misselijk, ellendig...

Hoi, deze keer geen positief verslag van het halfrond.
Sedert gisterenmiddag voel ik me allesbehalve. Rond 16.00 uur gisteren heb ik me wat tot mijn bedstede gewend, wat helemaal niet van mijn gewoonte is. Ik moest ook geen eten en drinken zien. 's Avonds waagde ik me nog aan een yoghurt,  die op zijn beurt er terug uit moest voor het slapengaan en de rest vannacht.
Deze morgen is het nog geen haar beter. Last van vanalles ... constipatie,  stijve nek, misselijkheid,  moe, futloos.  Ik voel me een voddenpop! Buiten een paar teugjes water kreeg ik nog niets naar binnen en lig daar maar wat te liggen.

Het is 13.00 uur, Luc heeft ondertussen een koud schoteltje klaargemaakt. Geprobeerd, één hapje en ik heb er genoeg van. Degenen die mij goed kennen zullen weten hoe ziek ik me wel moet voelen. Het moment dat ik niks naar binnen krijg, dat zegt voldoende.

Bijna 18.00 uur. De dag is zo goed als voorbij, nog steeds geen beterschap. Een klein stukje meloen en enkele slokjes water, dit is het enige dat ik naar binnen werkte. Straks probeer ik een geroosterd stuutje met wat confituur of smeerkaas.  Ik hoop dat dit lukt en morgen kan het maar beteren.

Nu genoeg gevuld hier met klaagzang en ellende. Ik mag van geluk spreken dat het niet iedere keer zo erg was. Alhoewel dezen die hier niet mee geconfronteerd worden, die mogen pas van geluk spreken. Onthou dit voor de momenten dat je je druk maakt over 'niets'!

Saluutjes en de volgende keer zijn we er weer met beter nieuws. Beloofd!

Groetjes,
Marleen

donderdag 18 juni 2015

Weer eentje achter de rug

Blijkbaar wordt er toch nog regelmatig hier een bezoekje gebracht. Ik kreeg zopas telefoon van een goede vriendin die zich al zorgen begon te maken of mijn voorlaatste chemo misschien niet doorging. Lief van haar om zo bezorgd te zijn. Foei van mij om jullie nog niet op de hoogte gebracht te hebben.

Ja hoor, die is zoals gepland doorgegaan. Het was wel terug 17.30 uur toen ik het daar mocht aftrappen. Ik voelde me gisteravond ook niet goed. Om 21.00 uur reeds onder de wol, maar ik vermoedde het al dat inslapen niet zou lukken. Ik was heel rusteloos en nerveus. Na 2 keer terug op te staan en echt vechten tegen de slaap, moet ik rond 23.00 uur toch ingedommeld zijn en dat hebben we dan getrokken tot 9.00 uur deze morgen. Toch een goeie tuk gedaan.

Deze is nu ook voorbij, nu een paar mindere dagen. Ik voel het terug aankomen. Daarna terug opbouwen naar de laatste trip van mijn reis. Allez, dat hoop ik toch.

Wat is er zo nogal gebeurd de laatste weken ...
De 2de week na mijn chemo had ik wat last van een darminfectie door mijn eigen dommigheid denk ik. Ik kon aan de proevertjes (olijven, zongedroogde tomaatjes en tapenade) op de markt in Oostende niet voorbijlopen.  Ik weet nochtans dat ik dit niet mag doen wegens gevaar voor virussen of bacteriën.  Mijn lesje heb ik nu wel geleerd.

Verleden vrijdagmiddag werd ik uitgenodigd op de 'lentemaaltijd' op 't werk. Na enige twijfel ben ik er op ingegaan, maar heb ervan genoten. Wat bijkletsen met de collega's,  das pas leuk.

Minstens eens per week krijg ik een bezoekje van vrienden of familie, zoals maandag ll kwamen een ex-collega (lees gepensionnerde) met haar man op visite. Ik wordt toch verwend hé. Ze bracht me zelfs een geluksbrenger mee.  Ik voel me vereerd.  Terug wat bijkletsen en .... ik heb er van genoten.

2 woensdagen naeen hadden we Louistje opgehaald op school en hij zou het rap gewoon worden. Gisterenmorgen was het eerste dat hij vroeg: 'Zijn we woensdag vandaag? Ja? Dan moet oma naar 't ziekenhuis hé en kunnen ze me niet ophalen vandaag!'
Beloofd vriend, volgende woensdag,  trouwens de laatste van dit schooljaar komen we je nog ne keer halen hoor!
Oma moet dan een beetje met hem spelen en als ik hem dan zeg: 'Oma kan momenteel niet lopen hoor', dan antwoordt hij: 'Je moet dan maar wat vlug stappen'. Voila, voor alles is er toch een oplossing! Schattig toch!

Voila zè,  ik had toch weer een hele boel te vertellen.  Moet ik eigenlijk wat meer doen hé, want velen missen mijn dagelijks praatje. Dat zal ik nu ook niet beloven hoor, maar misschien moet ik wat rapper aan mijn pen (alias tablet) schudden.
Dikke kus, knuffel en lieve groetjes,
Marleen



dinsdag 2 juni 2015

Oostakker-Lourdes

Belofte maakt schuld. Dus deze voormiddag reden we richting Lourdes. Lourdes-Oostakker natuurlijk, al was het in 't zuiden van La Douce France misschien wat warmer geweest.
We hebben er nog een dank-kaarsje laten branden. Dank om het goede verloop tot nu toe van mijn ziekte, dank om de vele steun die ik van vrienden en familie mocht en mag ontvangen.
Al zijn de mailtjes en smsjes wat afgenomen,  ik voel me er zeker niet alleen voor staan hoor. Ik ontvang nog geregeld bezoek, krijg bijna dagelijks wel een berichtje van iemand. Vandaag bezorgde de postbode me nog 2 kaartjes en toevallig of niet, er was er eentje bij vanuit Lourdes/Frankrijk. Dikke merci aan de collega's van de dienst verificatie.

Morgen vieren we onze 38ste huwelijksverjaardag. Allez vieren ... we gaan Louistje ophalen op school. Opa mag dan met het groene-vinger-manneke 'onkruid wegdoen'. Een van zijn geliefde buitenactiviteiten, toch van Louis. Oma zal wat rusten en meegenieten vanop afstand en erop toezien dat alles naar behoren gedaan is. Ook haar favoriete bezigheid!

Ziezo, dat waren de laatste weetjes. Salukes en tot een dezer dagen! XXX