Weer eentje achter de rug

Blijkbaar wordt er toch nog regelmatig hier een bezoekje gebracht. Ik kreeg zopas telefoon van een goede vriendin die zich al zorgen begon te maken of mijn voorlaatste chemo misschien niet doorging. Lief van haar om zo bezorgd te zijn. Foei van mij om jullie nog niet op de hoogte gebracht te hebben.

Ja hoor, die is zoals gepland doorgegaan. Het was wel terug 17.30 uur toen ik het daar mocht aftrappen. Ik voelde me gisteravond ook niet goed. Om 21.00 uur reeds onder de wol, maar ik vermoedde het al dat inslapen niet zou lukken. Ik was heel rusteloos en nerveus. Na 2 keer terug op te staan en echt vechten tegen de slaap, moet ik rond 23.00 uur toch ingedommeld zijn en dat hebben we dan getrokken tot 9.00 uur deze morgen. Toch een goeie tuk gedaan.

Deze is nu ook voorbij, nu een paar mindere dagen. Ik voel het terug aankomen. Daarna terug opbouwen naar de laatste trip van mijn reis. Allez, dat hoop ik toch.

Wat is er zo nogal gebeurd de laatste weken ...
De 2de week na mijn chemo had ik wat last van een darminfectie door mijn eigen dommigheid denk ik. Ik kon aan de proevertjes (olijven, zongedroogde tomaatjes en tapenade) op de markt in Oostende niet voorbijlopen.  Ik weet nochtans dat ik dit niet mag doen wegens gevaar voor virussen of bacteriën.  Mijn lesje heb ik nu wel geleerd.

Verleden vrijdagmiddag werd ik uitgenodigd op de 'lentemaaltijd' op 't werk. Na enige twijfel ben ik er op ingegaan, maar heb ervan genoten. Wat bijkletsen met de collega's,  das pas leuk.

Minstens eens per week krijg ik een bezoekje van vrienden of familie, zoals maandag ll kwamen een ex-collega (lees gepensionnerde) met haar man op visite. Ik wordt toch verwend hé. Ze bracht me zelfs een geluksbrenger mee.  Ik voel me vereerd.  Terug wat bijkletsen en .... ik heb er van genoten.

2 woensdagen naeen hadden we Louistje opgehaald op school en hij zou het rap gewoon worden. Gisterenmorgen was het eerste dat hij vroeg: 'Zijn we woensdag vandaag? Ja? Dan moet oma naar 't ziekenhuis hé en kunnen ze me niet ophalen vandaag!'
Beloofd vriend, volgende woensdag,  trouwens de laatste van dit schooljaar komen we je nog ne keer halen hoor!
Oma moet dan een beetje met hem spelen en als ik hem dan zeg: 'Oma kan momenteel niet lopen hoor', dan antwoordt hij: 'Je moet dan maar wat vlug stappen'. Voila, voor alles is er toch een oplossing! Schattig toch!

Voila zè,  ik had toch weer een hele boel te vertellen.  Moet ik eigenlijk wat meer doen hé, want velen missen mijn dagelijks praatje. Dat zal ik nu ook niet beloven hoor, maar misschien moet ik wat rapper aan mijn pen (alias tablet) schudden.
Dikke kus, knuffel en lieve groetjes,
Marleen