Een half jaar, 6 maanden, 2 kwartalen, 184 dagen, ... van slecht nieuws, angst, ellende, vermoeidheid, kotsmisselijk, ziekenhuizen met bijhorende maaltijden en verfoeide flessen Leberg-water, baxters, bloedcontroles, emoties, afstand van collega's, enz... zijn voorbij.
Het was eveneens een periode van 'geluk bij een ongeluk', herstel, ziekenhuizen met vriendelijke dokters en overbezorgd personeel, begrip, weeral emoties, heel veel steun van collega's, vrienden en familie, talrijke bezoekjes, een hele wand vol wenskaarten, een zee van bloemen, niet te vergeten oh zo verleidelijke chocolaatjes, massa's duimen, ook uit onverwachte hoek, een andere kijk op het leven en boven alles, het besef dat we meer moeten leren om te genieten.
Ik kijk met gemengde gevoelens terug op deze periode. Misschien wordt je wel uitverkoren om dit te mogen meemaken? Nu maak ik misschien een rare hersenkronkel, maar -weliswaar met deze positieve afloop- ik heb hier heel wat van op gestoken hoor. Zou ik het nog eens willen overdoen? Eerlijk gezegd, neen! Toch waren het geen verloren maanden en zal ik proberen om vooral het positieve eraan te blijven herinneren.
Na anderhalve week voor Louis en Emile gezorgd te hebben, was ik toe aan een weekje genieten van de zon en rust. Sedert maandag heb ik nu wel te maken met maag en darm problemen. Jammer, maar ik probeerde er wel het beste van te maken. Geplande bezoekjes heb ik niet uitgesteld en toch genoten, al lukt het eten me nog steeds niet goed. Al denk ik dat het nu toch wat aan 't beteren is. Ja, ge kent dat wel hé, van dat onkruid. Ik zal van een nog ongekende soort zijn, een soort waar menig wetenschapper zich nog de kop over breekt. Of, .... ik maak mezelf het maar wijs, ben ik zo'n soort kruid met voldoende positieve eigenschappen, dat het toch geduld wordt.
Nu kan ik starten met het wederopbouwen van energie en het kweken van een weelderige krullenbol. Benieuwd wat het zal worden.
Ziezo, meer had ik niet meer te vertellen zeker? Enkel nog dit ...
Nog een goeie zondagavond en voor degenen die momenteel met verlof zijn "GENIET!!".
t'is leuk te horen dat alles de goede kant op gaat en geniet nu maar verder van het goede leven je hebt je deel gehad en dat heb je goed gedaan!! je bent een echte doorzetter proficiat!! maar toch nog een dikke knuffel en een diikke duim!! groetjes aan broer!
BeantwoordenVerwijderenIk had ook geen andere keus hé. Je kan enkel vooruit. Stilstaan is achteruitgaan in deze situatie. Ik vind het geen prestatie hoor. Deze die mij blijven steunen zijn, die verdienen de proficiat, want zij hebben er niks mee te winnen. Dikke knuffel en groetjes terug.
VerwijderenBen zóóó blij voor jou!! En jouw fanclub had er wel iets bij te winnen hoor: de vrolijke, goedlachse Marleen terug krijgen!
VerwijderenDikke, dikke zoen;
KB
Zoals ge zegt, fanclub ... ben verrast door het aantal fans. Daarvoor doen we het hé en lachen is en blijft gezond in om het even welke omstandigheid. En met jou, alles goed?
VerwijderenDikke welgemeende knuffel!
Hoi Marleen,
BeantwoordenVerwijdereneen half jaar, zes maanden, het lijkt als de dag van gisteren dat het slechte nieuws kwam. Voor jou zullen het soms wel lange maanden, weken en dagen geweest zijn. Maar hoe erg het ook is, en ik ben daar eerlijk in... live goes on... en wie er niet midden in zit, beseft niet altijd de zorg van een ander. Ik pleit schuldig.
Ik heb eindelijk eens de tijd genomen al je blognieuws te lezen, wat een reis zeg!! Respect voor al je positivisme, je gedrevenheid om er samen met Luc, je kinderen en kleinkinderen iets van te maken en erdoor te geraken. Ik wens je heel veel sterkte toe om weer de oude te worden. De oude Marleen maar dan met een gevulde rugzak vol ervaringen. Had je die liever niet gehad? Tuurlijk niet, en niemand had je die ook gewenst. Maar het leven kan soms voor onaangename verrassingen zorgen.
Je komt hier sterker uit daar ben ik zeker van. Hou je goed meid!!!
Hallo Carina, idd live goes on met zijn ups en downs, ook voor mij. Niet te geloven, maar achteraf bekeken zijn die maanden toch rap gegaan. Al zaten er soms wel heel lange dagen tussen. Ik hoop en reken er op dat ze eind augustus goed nieuws zullen hebben voor me. Mijn energie is nu nog beneden alle peil, maar het kan maar de goede kant op gaan. Mentaal kom ik hier zeker sterker uit. We doen ons best!
VerwijderenLieve groetjes, Marleen
Oeps, het lijkt wel een eeuw geleden!!! Maar, nee hoor Marleen, wij zijn je niet vergeten. We waren er wel even tussenuit voor een paar dagen Nancy. Een prachtige stad op nog geen 500 km van hier. Fijn te lezen dat het goed gaat met je. Die kleine naweeën zullen ook wel spoedig verdwijnen als sneeuw onder de zon (en wat een zon de laatste dagen!). Eetlust al terug? Hoe gaat het intussen met je nieuwe krullebol... ééntje à la Tante Sidonia? Benieuwd, zoals jij, wat het zal worden. Misschien wel donkerrood van al het vuur in je temperament. Maar je moet nu wel niet helemaal de ouwe Marleen worden hé, anders hoor ik je weer "boos" roepen "Demeyere...!" Hahaha, waar is de tijd hé? Ik denk dat de kid's best wel gelukkig zijn met de terugkeer van hun vertrouwde oma-knuffelbeer(tje). Zij zullen ook wel gevoeld hebben dat oma niet was wat ze in feite is...maak ik nu ook al hersenkronkels? Geniet van die kleine pagadders zoals zij genieten van jou en je geluk kan niet meer stuk! GENIETEN-GENIETEN-GENIETEN !!! Slaap wel en tot ziens eens.
BeantwoordenVerwijderenHoezo, weg met Nancy? Luc zou dat niet mogen zulle! Ah, een stad? Denk niet dat ik die al ooit bezocht heb.
VerwijderenDe eetlust is eindelijk wat terug sinds gisteren. T werd tijd. Wat bedoel je met de tijd van toen? Naar de advokaat kan ik niet terug hoor, las onlangs zijn overlijdensbericht in de krant. Dat zal blijven meegaan hé. Haha.
Oma is nog niet wat ze in feite is ... maar ze is op goede weg.
Mijn broskopje meet denk ik ongeveer een halve centimeter, neigt nog niet om te krullen en ziet er absoluut niet ros uit. Deze wens wordt niet vervuld, jammer!
We gaan straks weer genieten, maar het zal niet van de zon zijn, misschien eens lekker gaan eten, moet nu toch wel kunnen.
Nog een fijne zondag, groetjes aan Yi. XXX
Beste Marleen, met Frank uit de "groep" die regelmatig samenkomt in oude Honda-garages of sportstadions.. Proficiat met de weblog.. het lijkt me een uitstekend middel om verdriet en geluk te kunnen delen zodat het respectievelijk gehalveerd en verdubbeld wordt.. het is een voorrecht om iedereen uit de groep te kennen en te kunnen zeggen: chapeau, pet af.. ik ben op dit moment nog wat weblog-analfabeet om op de meest handige manier te "reageren".. maar dat komt later wel nog.. Intussen lees ik verder.. :-)
BeantwoordenVerwijderen