Fijne collega's

Hallo, mijn eerste dag zit erop. Na een slapeloze nacht voerde Luc me gisteren naar de plaats waar ik toch een groot deel van mijn broeken gesleten heb, maar vooral daar waar ook een stuk van mijn hart ligt.
In het begin van mijn ziekte (ik noemde het gisteren mijn Sabbatjaar) snapten er velen niet waarom ik zo zwaar tilde aan het feit dat ik nu ook niet kon werken. Awel, snappen jullie het ondertussen? Zie eens wat er gisteren klaar stond om me te verwelkomen. De 'zoveelste' pot bloemen, lieve kaartjes en een heel warme ontvangst. Ik werd er wat emotioneel van. Het waren nu wel traantjes van geluk.

Voila, dit moest ik nog even kwijt!

Kusje, kusje, kusje ....
Marleen