Wat doe je op een zondagnamiddag als je je niet zo goed voelt .... tv-kijken, wat wegdommelen, terug de draad opnemen.... Toevallig deze namiddag liggen kijken naar een film van Superman. Op mijn leeftijd mag je ook nog dromen hé. Toen kwam ik tot het besef dat ik "superman" hier constant naast me heb, van geluk gesproken. Luc zorgt uitermate goed voor me, hij is heel bezorgd en reageert op elk verzoekje. Neen hoor, ik ga hier geen misbruik van maken want voel me nogal schuldig dat ik zo'n lastpost ben. Ik denk niet dat hij dit zal lezen, aangezien hij mijn blog niet leest.
Veel pleziertjes of leuke uitstapjes hebben we momenteel niet samen. Deze voormiddag hebben we een korte wandeling in de buurt gemaakt en wat genoten van t zonnetje. Het heeft deugd gedaan.
Verder moet ik me steeds forceren om iets te eten, dat is al van voor ik met de behandeling gestart ben. Mijn weegschaal duidt een -2, 5 tot - 3 kg aan. Eerder sprong ik hiervoor een gat in de lucht, maar op deze manier hoeft het ook niet. Gelukkig heb ik nog wat reserve. Alhoewel ik vandaag vermoed, misschien wishfull thinking, dat het ietsiepietsie aan het beteren is.
Sommigen noemden me "superwoman", maar de oscar gaat naar .... "superman"
Inderdaad Marleen, we weten alletwee hoeveel moeite het kost om 2 a 3 kilo kwijt te geraken. Awel, ben mij bewust dat ik daar in gezonde toestand niet moet over zagen. Want gewicht verliezen door ziekte zo hoeft het zeker niet. Ik wens je een goeie week samen met je superman.
BeantwoordenVerwijderenDank je wel Carina. Een dag met ne keer en nooit gedacht dat ik s morgens zou content zijn met een kleine +. We zien wel, het zal wel keren
BeantwoordenVerwijderen