Yes, they did it!

Eerst en vooral, ik ga hier niet telkens de datum meer noteren, wegens op schema nu en hij staat er toch al boven. Kwestie van geen verloren energie.
Voila zè,  zopas terug van t ziekenhuis. Vertrokken toch met 37, 7 gr koorts en terug gekomen met evenveel. Het heeft geduurd tot na 9.00 uur voor ik wist dat het zou doorgaan. De oncologe moest haar toestemming geven, dan was ik natuurlijk uit schema. Om 13.00 terug op de rolband (bed natuurlijk). Nog altijd nuchter van gisteravond en dorst!
Ik werd daar ondergedompeld onder kweet niet hoeveel van die groene steriele papieren tafelkleden. Genoeg om de barbecue-tafels van een volledige voetbalploeg mee te bekleden, dan nog dat masker op... jong warm dat ik het had.(misschien zat die koorts daar ook voor iets tussen). Plaatselijke verdoving ...amaai ik heb nog redelijk veel gevoeld. Niet waar ze de incisie deden, maar tot de achterkant van mijn schouder. Voel ik trouwens nog steeds. De chirurg zei achteraf dat hij moeite had om een ader aan te prikken, dus verschillende keren moeten proberen. Allez,  de poort zit er nu en ik krijg woensdagmorgen mijn eerste cocktail toegediend.  Om 8.00, zal nog te vroeg zijn om nen Martini zeker. Gelukkig mag ik wel al ontbijten vooraf.
Ah ja, iets na de operatie kwamen ze vragen of ik mijn middagmaal nog moest - zo rond half vier. Ik heb bedankt, maar toch nog het ijsje genomen en een koffie met een koekske natuurlijk. verbaasd?
Mag ik tot slot de mensen  die me vandaag terug veel moed ingesproken hebben en om mij bekommerd zijn  bedanken. Het doet zo'n deugd dat ik dit traject niet alleen hoef af te leggen.
Dikke kussen en mss tot morgen