Eindelijk

Super! Het is eindelijk gelukt, terug allen eens samen krijgen.  Het leek wel een eeuwigheid geleden. Het scheelde geen haar of het viel weer in duigen. Gisteren moest Thiebe opeens overgeven en had hij een wat verhoogde temperatuur. Valerie durfde het haast niet te vertellen.  Maar allez, ik heb ervan genoten, al was ik nog niet volledig zoals ik verwacht had. Zeer slechte nacht gehad, bijgevolg ... moe en slappe benen. Moet je weten, anders ben ik zo stijf als een plank.
Geen geknuffel met de kleintjes, wel van een lieve lach op hun snoetje kunnen genieten.  Louis had reeds in de auto tussen 'en we zijn er bijna, maar ....', gezegd: 'Ik denk dat oma zal blij zijn als ze me ziet'. Waarop Evelien: 'Ik ben er zeker van!'
Natuurlijk,  die kleintjes, alles zo onschuldig, alles zo gemeend, die peppen me terug op. Morgen komt hij terug, dus geen tijd voor gepieker of andere negatieve impulsen. Gewoon genieten en spelletjes spelen hé of indien het weer het toelaat een uitstapje naar een kinderboerderij of zo.
Ik betrap er mij op dat ik het woord 'genieten' nu meer dan ooit tevoren gebruik. Toch erg vind ik van mezelf. Ik kreeg enkele dagen geleden een mailtje van een dame die in het verleden ook te kampen had met de K-ziekte en die vertelde dat juist die ziekte haar leven verzilverd heeft. Mooi gezegd toch?

En ... Louistje heeft alle paaseitjes alleen mogen zoeken, maar niet alleen opeten hoor. Hij zou wel willen zulle. Ik post nog wel eens ne foto van zijn zoektocht.

Ik voel aan mijne groten teen dat ik morgen beter zal zijn en zal .... genieten!
Vele groetjes,
Marleen